آشنایی با ایمپلنت های دندانی

دندان ها معمولاً به یک یا دو دلیل نیاز به کشیدن دارند. خواه به دلیل پوسیدگی شدید یا به دلیل تحلیل استخوانی که ناشی از بیماری پریودنتال است. با توجه به اینکه تقریباً نیمی از جمعیت بزرگسال ما با بیماری پریودنتال دست به گریبان هستند، اصلاً جای تعجبی ندارد که میلیون ها نفر در هر کشور حداقل یک دندان خود را از دست داده اند. این خبر را با این حقیقت ترکیب کنید که میلیون ها نفر نیز هیچ دندان طبیعی ندارند، که مقدار قابل توجهی دندان از دست رفته است. در گذشته اگر کسی دندان از دست می داد تنها گزینه ها برای جایگزینی پروتزهای پارسیل یا دست دندان های کامل یا بریج بود. در حال حاضر دیگر اینطور نیست. گاهی اوقات ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته هستند. علاوه بر این، ایمپلنت های دندانی می توانند به عنوان تکیه گاهی برای پروتزهای مصنوعی و دنچرها استفاده شوند.

ایمپلنت دندانی چیست؟

ایمپلنت های دندانی پست های تیتانیومی هستند که می توانند داخل استخوان فک شما جای بگیرند. آنها درست مانند ریشه دندان های شما عمل می کنند و می توانند یک روکش تنها، یک بریج، یا یک دست دندان کامل را روی خود نگه دارند بدون آنکه مشکلی برای عملکردهای دهان مانند غذا خوردن و حرف زدن پیش بیاید.

چرا ایمپلنت های دندانی بهترین گزینه برای جایگزینی دندان های از دست رفته هستند؟

بهبود کیفیت زندگی

آیا تا به حال شنیده اید کسی بگوید “همه دندان هایم را کشیده ام و به جای آن پروتز مصنوعی گذاشته ام”؟ پروتزهای مصنوعی همیشه هم خوب نیستند و معمولاً خوب جای نمی گیرند. اکثر افرادی که پروتزهای مصنوعی  را دریافت می کنند، به ندرت از داشتن آنها راضی هستند. خوب قرار گرفتن آنها خیلی دشوار است و اغلب به اطراف سر می خورند یا جابجا می شوند. یا مجبور هستید هر روز از چسب برای چسباندن آنها استفاده کنید تا در جای خود باقی مانند. وقتی به دندان های طبیعی خود عادت دارید، پروتزهای مصنوعی تغییر دشواری هستند که بتوان با آنها تطبیق پیدا کرد. ایمپلنت های دندانی سلامت و انسجام استخوان فک را حفظ می کنند. وقتی یک دندان کشیده می شود، به مرور زمان استخوان در آن منطقه رو به زوال خواهد رفت. با جایگذاری ایمپلنت دندانی در جای خود، شما قادر به حفظ استخوان خود خواهید بود، که برای دندان های اطراف نیز عالی خواهد بود، علاوه بر این، به پیشگیری از فرو ریختن ساختار صورت کمک خواهد کرد. از آنجا که شما می توانید تصور کنید وقتی استخوان دچار تحلیل می شود یا دندان از دست می رود طبیعی و عادی صحبت کردن و جویدن غذا دشوارتر می شوند. ایمپلنت های دندانی از بروز این مشکلات پیشگیری می کنند.

ایمپلنت های دندانی

آنها به گونه ای طراحی شده اند که با دوام باشند

اکثر ترمیم های دندانی و حتی پروتزهای مصنوعی ساخته نشده اند تا بقرای همیشه دوام داشته باشند. دنچرها نیاز به تنظیم یا تعویض خواهند داشت زیرا استخوان شما کاهش می یابد، که به دلیل عدم وجود دندان داخل استخوان اتفاق می افتد، زیرا وقتی دندان های شما کشیده می شوند استخوان شروع به آب رفتن می کند و به این روند ادامه می دهد. یک بریج می تواند 5 تا 10 سال دوام داشته باشد و موجب تحلیل بیشتر استخوان شود اما ایمپلنت می تواند تمام عمر دوام داشته باشد.ایمپلنت های دندانی اگر درست قرار بگیرند، نرخ موفقیت آنها نزدیک 98% است، یعنی تقریباً همان اندازه ای که در زمینه پزشکی می توانید به ضمانت برسید. ایمپلنت های دندانی خیلی با دوام تر از چیزی هستند که اکثر افراد تصور می کنند، و نرخ دوام 30 ساله آنها بالای 90% است.

حفظ دندان های طبیعی

همانطور که پیش از این اشاره کردیم، با جایگذاری ایمپلنت های دندانی می توان انسجام و تراکم استخوان فک را حفظ کرد، و تأثیر شرایط روی دندان های اطراف را کند کرد. با بریج ها و پروتزهای پارسیل نمی توان این کار را انجام داد. برای بریج از دو دندان کناری برای پر کردن فضای خالی وسط آنها استفاده می شود. در صورتی که اتفاقی برای دندان های طبیعی بیفتد، کل بریج باید خارج شود. پروتز پارسیل از دندان های باقی مانده برای حمایت استفاده می کند، که می تواند منجر به بروز مسائل لثه ای شود و فشار بی موردی به دندان های طبیعی وارد کند. یک ایمپلنت در حقیقت خود را حمایت می کند بدون آنکه فشاری به دندان های مجاور وارد شود به اضافه این مزیت اضافی که ایمپلنت های دندانی پوسیده نمی شوند. ایمپلنت های دندانی در حال تبدیل شدن به یک مراقبت دندانی استاندارد هستند.

ایمپلنت های دندانی

ظاهر طبیعی

وقتی ایمپلنت های دندانی به درستی کاشته شوند، قابل تشخیص دادن از دندان های دیگر نیستند. ممکن است شبیه روکش به نظر برسند، اما اکثر افراد حتی متوجه این هم نخواهند شد. کاملاً مانند دندان های طبیعی به نظر خواهند رسید و احساسی مانند دندان های طبیعی به شما خواهند داد. وقتی روکش روی ایمپلنت قرار می گیرد و ایمپلنت شما کامل می شود، شما حتی به این فکر هم نخواهید کرد که این دندان با دندان های دیگر شما متفاوت است، زیرا به اندازه ای احساس راحتی به شما خواهد داد گویی دندان شما مجدداً بازگشته است.

پوسیده نخواهند شد.

از آنجا که ایمپلنت های دندانی از جنس تیتانیوم هستند، در برابر پوسیدگی مقاوم هستند. به این معنا که وقتی ایمپلنت کار گذاشته می شود، اگر به درستی از آن مراقبت نشود، نیاز نیست هرگز نگران نیاز آنها به درمان در آینده باشید. با این حال، هنوز هم ایمپلنت های دندانی می توانند دچار عفونت شوند که به آن پری ایمپلنتایتیس گفته می شود (نمونه ایمپلنتی بیماری پریودنتال)، بنابراین مهم است مراقبت های خانگی ایمپلنت های دندانی را به نحو احسن رعایت کنید. اگر از نخ دندان های معمولی استفاده می کنید، تنها لازم است مقداری متفاوت با آنها برخورد کنید که آن هم به دلیل کانتور آنها است. اگر در نخ دندان کشیدن مشکل دارید می توانید از واتر فلاسر استفاده کنید.

عملکرد و احساس بهتر

اگر کسی مدتی را بدون دندان سپری کرده باشد، می داند که در زندگی روزانه خود با چه ناراحتی هایی مواجه است- مخصوصاً هنگام غذا خوردن. یک ایمپلنت دندانی به بیمار اجازه می دهد غذایی که زمانی از خوردن آن لذت می برده است را دوباه بخورد.

بدست آوردن دوباره اعتماد به نفس

دندان ها روی نحوه حرف زدن و لبخند زدن بیمار تأثیر می گذارند، که متعاقباً روی حس اعتماد به نفس او نیز تأثیر دارد. جراحی ایمپلنت های دندانی، دندان ها را احیاء می کند. بیماران متوجه می شوند که لبخند زدن در عکس یادگاری برای آنها راحت تر است، و با دوستان و افرادی که دوستشان دارند راحت تر ارتباط برقرار می کنند.

ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت چگونه می تواند به افرادی کمک کند که از پروتزهای مصنوعی استفاده می کنند؟

پروتزهای مصنوعی می توانند شل شوند و روی لثه ها بلغزند. افرادی که از پروتزهای مصنوعی استفاده می کنند اغلب هنگام غذا خوردن، حرف زدن، و تعامل با دیگران دچار چالش می شوند، و متوجه می شوند که پروتزهای مصنوعی آنها کمتر از دندان های طبیعی آنها امن هستند و قابل پیش بینی هستند. برای بیمارانی که با این چالش ها روبرو هستند، پروتزهای بر پایه ایمپلنت های دندانی کمک خواهند کرد با اعتماد بیشتری غذا بخورند و حرف بزنند. این بویژه برای پروتزهای فک پایین کمک کننده است که به نظر می رسد ضمانت کمتری داشته باشند.

از آنجا که ایمپلنت های دندانی داخل استخوان فک جایگزین ریشه دندان ها می شوند، استخوان سالم تر و کامل تر باقی می ماند، و ساختارهای صورت به مرور زمان دست نخورده تر باقی می مانند. این موجب توقف روند پیری زود رس می شود که حتی با استفاده از پروتزهای دندانی نیز ادامه پیدا می کند.

ایمپلنت ها چگونه از تحلیل استخوان جلوگیری می کنند؟

لحظه ای که دندان خود را از دست می دهید تحلیل استخوان فک شما آغاز می شود. در یک سال نخست بعد از دست دادن یک دندان استخوان فک زیر آن می تواند تقریباً یک چهارم اینچ تحلیل برود. بدون حمایت دندان ها و استخوان های صورت، صورت شما به تدریج دچار پیری زود رس خواهد شد. قرار دادن ایمپلنت های دندانی به عنوان جایگزین دندان ها به پیشگیری از تحلیل رفتن استخوان کمک می کند و اجازه می دهد شما چهره جوان تر خود را حفظ کنید.

آیا ایمپلنت های دندانی مانند بقیه دندان های طبیعی به نظر خواهد رسید؟

اکثر بیماران متوجه می شوند که ایمپلنت های دندانی بهترین راهکار موجود برای جایگزینی دندان های از دست رفته نیستند. پروتزهای مصنوعی و ایمپلنت های دندانی کم هزینه و قابل استطاعت گزینه های مختلفی برای خلق لبخند جدید و طبیعی ارائه می دهند که فوق العاده به نظر برسند و مقدار زیادی از توانایی جویدن شما را احیاء کنند و به پیشگیری از تحلیل بیشتر استخوان کمک کنند. دندانپزشک شما می تواند مشخص نماید کدام گزینه برای شما بهتر است.

آیا می توان تنها یک ایمپلنت دندانی کاشت؟

آری. پروتزهای مصنوعی و ایمپلنت های دندانی که قابل استطاعت هستند دامنه وسیعی از راهکارهای کاشت ایمپلنت های دندانی را ارائه می دهند، از ایمپلنت های تکی گرفته برای راهکار All- In- One، و پروتز ثابتی که بر پایه ایمپلنت است که به دندان های طبیعی نزدیک تر است.

آیا همه شرایط دریافت ایمپلنت های دندانی را دارند؟ ایمپنت های فوری چطور؟

سلامت خوب بیمار یکی از اصلی ترین عوامل پیش بینی کننده موفقیت ایمپلنت های دندانی است. برخی از شرایط ممکن است کاشت ایمپلنت های دندانی را سخت تر کنند:

• بیماری های خود ایمنی، آلرژی ها، و دیابت ها. افرادی که شرایطی مانند تیروئید و دیابت دارند با سرعت کمتری بهبود پیدا می کنند، که می تواند از جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک جلوگیری کند.
• داروها. بیماران باید در مورد داروهایی که مصرف می کنند و ممکن است در روند جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فک اختلال ایجاد کنند با دندانپزشک خود صحبت کنند. برای مثال داروهایی که برای سوزش سر دل (سوزش معده) استفاده می شوند در فراوری کلسیم اختلال ایجاد می کنند، بنابراین ممکن است به توان بهبود استخوان فک اطراف پیچ ایمپلنت آسیب وارد کنند.
• بیماری لثه. سالم بودن لثه ها یک شرط لازم است.
• پوکی استخوان. تخمین زده شده است که 20 درصد زنان 50 ساله به بالا پوکی استخوان دارند، و تخمین زده شده است که حدود 50 درصد از آنها توده استخوانی اندکی دارند، که اغلب به این معنا است که پیوند استخوان لازم است تا بتوان اطمینان حاصل کرد که تراکم استخوان کافی برای نگهداشتن ایمپلنت در جای خود وجود دارد.
• استفاده از دخانیات. نیکوتین جریان خون به لثه ها را محدود می کند، که روند بهبود را کند می کند، و منجر به التهاب بافت لثه اطراف ایمپلنت های دندانی می شود. افرادی که تنباکو استفاده می کنند نرخ شکست ایمپلنت دندانی 20 درصد دارند.
• شیمی درمانی و پرتو درمانی سر و گردن. این درمان ها می توانند موجب تضعیف ساختار استخوانی شما شوند و طول عمر ماندگاری ایمپلنت های دندانی را تحت تأثیر قرار دهند.
• دندان قروچه یا براکسیسم. اگر دندان قروچه دارید و دندان های خود را روی یکدیگر فشار می دهید ممکن است شما گزینه مناسبی برای دریافت ایمپلنت های دندانی نباشید زیرا این عادت فشار زیادی به دندان ها و ایمپلنت های دندانی وارد می کند و ممکن است از جوش خوردن ایمپلنت با استخوان پیرامون خود جلوگیری کند.

تکنیک جایگذاری ایمپلنت های دندانی

تکنیکی که برای جایگذاری ایمپلنت های دندانی استفاده می شود برای مشخص نمودن احتمال موفقیت آمیز بودن فرایند مهم است. معمولاً مراحل طراحی درمان، مرحله جایگذاری ایمپلنت، و پس از بهبود استخوان اطراف ایمپلنت، مرحله قرار دهی روکش یا بریج دندانی روی ایمپلنت وجود دارد.

ایمپلنت های دندانی عموماً از تیتانیوم ساخته می شوند که ماده ای سازگار با بدن انسان است. این ماده از سوی بدن پذیرفته می شود به گونه ای که بیشتر احتمال دارد که اسئواینتگریشن (جوش خوردن بین استخوان و ایمپلنت) اتفاق بیفتد. تیتانیوم پایه ای قوی برای دندان های جایگزین با پشتیبانی محکم بوجود می آورد که با گذشت زمان به قوی تر شدن ادامه می دهد. بنابراین، با ادغام شدن استخوان و ایمپلنت پیوند بین آنها با رشد خود ادامه می دهد.

ایمپلنت های دندانی

معاینه و طراحی

مهم است که جراح ایمپلنت های دندانی فرایند درستی طراحی کند تا احتمال موفقیت را افزایش دهد. چند عامل وجود دارند که باید در روند طراحی درمان مد نظر قرار بگیرند ، از جمله:

• سلامت عمومی بیمار
• شرایط غشاء مخاطی داخل دهان و فک ها
• شکل، اندازه، و موقعیت استخوان های فک
• شکل، اندازه، و موقعیت دندان های اطراف (مجاور یا روبرو)

علاوه بر این، برخی شرایط سلامتی وجوددارند که می توانند خطر شکست را به میزان چشمگیری افزایش دهند و ممکن است روی تصمیم برای ادامه روند جراحی تأثیر بگذارند. برای مثال، افرادی که مشکلات مربوط به سلامت مانند دیابت ها یا پوکی استخوان دارند، و افرادی که به شدت سیگاری هستند، یا بهداشت دهانی ضعیف دارند، بیشتر احتمال دارد که تحت تأثیر پری ایمپلنتایتیس و شکست ایمپلنت های دندانی قرار بگیرند. هر یک از این عوامل باید قبل از تصمیم گیری برای انجام فرایند ارزیابی شوند.

معمولاً ابتدا یک راهنمای آکریلیک ساخته می شود تا موقعیت و زاویه صحیح ایمپلنت را نشان دهد.در برخی موارد، از مدل های گچی استفاده می شود تا مشخص شود چه تعداد ایمپلنت نیاز خواهد بود و موقعیت ایده آل برای قرار گیری ایمپلنت ها چگونه خواهد بود.

ممکن است از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس یا اسکن های توموگرافی کامپیوتری (CT) برای بدست آوردن اطلاع کافی در مورد موقعیت فک و تراکم استخوان استفاده شود، که عوامل مهمی برای موفقیت کاشت ایمپلنت های دندانی هستند. سپس تصاویر می توانند در برنامه نرم افزاری CAD/ CAM بارگذاری شوند تا درمان و نتایج مطلوب شبیه سازی شوند.

ایمپلنت های دندانی

جایگذاری ایمپلنت های دندانی

جراحی ایمپلنت های دندانی عبارت است از ابتدا ایجاد یک برش کوچک در لثه که باعث می شود استخوان زیر آن قابل مشاهده باشد، به گونه ای که بتوان از دریل دندانپزشکی برای شکل دهی محل جایگذاری پیچ اباتمنت درون استخوان فک استفاده کرد. بسته به مورد خاص هر بیمار، فرایند می تواند در یک یا دو مرحله انجام شود.

در یک فرایند یک مرحله ای، ایمپلنت درون محل آماده شده قرار می گیرد و سپس با یک هیلینگ کپ پوشانده می شود که از درون لثه بیرون می زند. هیلینگ کپ پس از یک دوره 3 تا 6 ماهه، زمانی که اسئواینتگریشن اتفاق افتاده است، می تواند برداشته شود. در این زمان، اباتمنت دائمی می تواند متصل شود. سپس دندان های مصنوعی یا روکش های دندانی روی اباتمنت قرار می گیرند.

وقتی تراکم یا کیفیت استخوان کمتر از میزان ایده آل باشد، جراحی دو مرحله ای انجام می شود، زیرا این نوع فرایند احتمال موفقیت را بالا خواهد برد. در این فرایند، ابتدا یک پیچ کاور مستقیماً روی نوک ایمپلنت قرار داده می شود، و لثه روی پیچ بخیه زده می شود تا وقتی که بهبود پیدا کند. پس از آن لازم است یک فرایند دیگر انجام شود تا برشی داخل لثه ایجاد شود و پوشش روی ایمپلنت برداشته شود و هیلینگ کپ متصل شود. پس از بهبود لثه ها، می توان کپ را برداشت و اباتمنت را متصل کرد. مانند فرایندهای یک مرحله ای، پس از آن، دندان های مصنوعی یا روکش های دندانی می توانند روی اباتمنت قرار بگیرند.

ایمپلنت های دندانی

جایگذاری روکش ها یا بریج ها

معمولاً پس از جایگذاری ایمپلنت های دندانی تقریباً شش هفته طول می کشد تا لثه ها به طور کامل بهبود پیدا کنند، که در این مرحله باید با استفاده از رادیوگرافی با اشعه ایکس یا CT اسکن قالب دیگری از دهان گرفته شود. این کار به ساخت یک قالب از دندان ها کمک می کند که برای ساختن بریج یا روکش کاربردی است، که وقتی در جای خود قرار گرفتند از نظر شکل فک و دندان های دیگر هماهنگی داشته باشد.

روکش یا بریجی که قرار است کار گذاشته شوند پس از آماده سازی روی اباتمنتی چسبانده می شود که در بالای ایمپلنت دندانی قرار دارد. ظاهر، تناسب و هماهنگی و عملکرد نیز باید مورد بررسی قرار بگیرند، از جمله نحوه تناسب و جفت شدن فک های بالا و پایین با یکدیگر وقتی بیمار بایت خود را می بندد.

روند پیگیری معمولاً با بهبودی ایمپلنت های دندانی چند ماه به طول می انجامد، و طی این مدت باید برای مرور روند پیشرفت، ثبات و عملکرد ایمپلنت های دندانی مراجعات منظم انجام شوند. بیماران باید تشویق شوند که رعایت بهداشت دهانی و سلامت دندانی برای آنها در اولویت قرار بگیرد تا به بهبود موفقیت دراز مدت ایمپلنت های دندانی کمک کند. این کارها عبارتند از مسواک زدن، نخ دندان کشیدن، و چکاپ های دندانپزشکی.