مقالات عمومي دندانپزشکی

کج بودن دندان‌ها که در دانش دندانپزشکی به آن "مال اکلوژن" گفته می‌شود عبارت است از کج و ناصاف بودن دندان‌های یک یا هر دو فک بالا و پایین. این مشکل از شایع‌ترین مشکلاتی است که در دندانپزشکی مشاهده می‌شود.

ایمپلنت‌های مینی اسکرو یا مینی ایمپلنت‌ها به علت دوام و استحکام آنها به عنوان لنگر، ثبات موقت در بافت استخوان، اندازه‌ی کوچک، جایگذاری و برداشتن آسان و سریع و به صرفه بودن آنها، همواره به عنوان تکیه‌گاه ارتودنسی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

این یک باور نادرست شایع است که در صورت وجود ترمیم‌هایی از قبیل روکش‌ها، ونیرها یا حتی پر شدگی دندان و ایمپلنت نمی‌توان از براکت استفاده نمود.

احتمال رشد دندان کوسه‌ای در حدود سنین شش سال بیشتر است، درست زمانی که دندان‌های شیری فک پایین (دندان‌های وسط جلوی فک) شروع به رشد می‌کنند. دومین زمانی که احتمال رشد این دندان‌ها بالا است، حدود 11 سالگی است

لنگر یا تکیه گاه‌های موقتی، ایمپلنت‌های دندانی کوچک و پیچ مانندی هستند که از آلیاژ تیتانیوم ساخته شده‌اند. همان طور که از نام آنها بر می‌آید، این ابزار موقتی است و طی دوره‌ی درمان در محل خود باقی می‌مانند و سپس برداشته می‌شوند

دندان اضافی یا هایپردونشیا مشکلی است که ویژگی آن وجود دندان‌های بیشتر از تعداد معمول در دهان است تعداد استاندارد دندان‌های شیری 20 دندان و تعداد دندان دائمی 32 دندان است

در این مقاله با ابزارهای ثابت ارتودنسی مانند براکت ها، ابزارهای سرامیکی ارتودنسی،ابزارهای پشت دندانی و ابزارهای متحرک ارتودنسی مانند ریتینر و نگهدارنده ها آشنا می شوید.

فضا‌‌نگه‌دار‌ها ابزراهای ارتودنسی هستند که در دهان برای حفظ فضای موجود بین دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. استفاده از آنها در کودکانی که دندان شیری دارند، در صورتی ضرورت پیدا می‌کند که یک یا چند مولر (دندان آسیای بزرگ) در اثر آسیب یا بیماری زودتر از زمان طبیعی خود از دست رفته باشند.