اختلالات خوردن چه تأثیری روی سلامت دندان ها دارند؟

گرچه افرادی که اختلالات خوردن مانند بولیمیا bulimia (پر خوری عصبی) و آنورکسیا anorexia (بی اشتهایی) دارند، اغلب می توانند بیماری خود را از خانواده و دوستان پنهان کنند، اما اثرات دهان و دندانی این اختلالات، که توسط یک دندانپزشک قابل تشخیص هستند را نمی تواند پنهان کند. در حقیقت، 89% از افراد دارای اختلال بولیمیا دارای نشانه هایی هستند که در دهان ظاهر می شوند.

سلامت دندانی به تمام جنبه های سلامتی و عملکرد دهان شما، به ویژه لثه ها و دندان ها اشاره دارد. تحقیقات نشان می دهند که دندان های شما، گذشته از اینکه شما را قادر به صحبت کردن، غذا خوردن، و خندیدن می کنند، می توانند به اندازه چند جلد کتاب در مورد سلامت کلی شما صحبت کنند. بنابراین، در حالی که ممکن است والدین و پرستاران یک کودک یا نوجوان غافل از این باشند که یک اختلال خوردن در حال وقوع است، آنها معمولاً فرزندان خود را با فواصل زمانی منظم نزد دندانپزشک می برند و این می تواند درخواست کمک از سوی والدین بیماران را تسریع کند.

به همین دلیل، دندانپزشکان هنگام تشخیص اختلالات احتمالی خوردن در بیماران خود، اغلب به اولین خط دفاع تبدیل می شوند. اغلب دندانپزشکان هنگام صحبت با بیماران خود در مورد نگرانی های مربوط به رفتار احتمالی اختلالات خوردن، به روشی مؤثر و بدون داوری به بیماران خود نزدیک شوند. همچنین اگر ابتلای یک بیمار به اختلال خوردن فاش شود و نیاز باشد ارجاع داده شود، دندانپزشکان از منابع موجود در جامعه آگاه هستند.

تأثیر اختلالات خوردن روی سلامت دندان

اختلالات خوردن چگونه به دندان های شما آسیب می رسانند؟

اغلب بیماران مبتلا به اختلالات خوردن، به دلیل مشکلات دهانی که ممکن است در حال تجربه کردن آنها باشند، از مراجعه به دندانپزشک خود خجالت می کشند. بوی بد دهان، دندان های حساس و فرسایش دندان ها فقط چند مورد از علائمی هستند که دندانپزشکان برای تعیین اینکه آیا بیمار از یک اختلال خوردن رنج می برد یا خیر، استفاده می کنند. در افراد مبتلا به بولیمیا، اسید سخت معده ناشی از استفراغ کردن های مکرر باعث از بین رفتن مینای دندان ها و افزایش خطر پوسیدگی دندان ها می شود؛ و اثرات بی اشتهایی، بویژه عدم مصرف مواد مغذی ضروری، می تواند باعث تضعیف استخوان های فک شود که بعلاوه باعث تضعیف دندان ها می شود و منجر به از دست رفتن دندان ها می شود.

یکی از نخستین نشانه هایی که ممکن است نشان دهد یک بیمار از یک اختلالات خوردن رنج می برد، نازک شدن مینای دندان ها از سمت سطح زبانی (سطح داخلی رو به زبانی) دندان های جلوی فک پایین است که تحت عنوان دندان های قدامی شناخته می شوند. پاکسازی (تلاش برای استفراق به صورت عمدی برای تخلیه معده و عدم جذب خوراکی های مصرفی) باعث می شود اسید معده به داخل دهان وارد شود، و این اسید به شدت باعث فرسایش پشت دندان های جلو بین می شود. فرسایشی که روی مینای دندان ها صورت می گیرد، مینای دندان لایه محافظ دندان است، می تواند باعث بروز حساسیت، نازک شدن و لب پر شدن دندان ها شود.

دندانپزشکانی که بیماران مبتلا به اختلالات خوردن را تشخیص می دهند ممکن است مراجعه به درمانگران را به بیماران توصیه کنند، و به می آموزند که چگونه می توانند اثرات پاکسازی را به حداقل برسانند. اغلب به بیمارانی که به طور فعال عمل پاکسازی را انجام می دهند توصیه می شود که بلافاصله پس از استفراغ کردن، دندان خود را مسواک نزنند، زیرا می تواند باعث شود، سطح سخت دندان که اکنون با برخورد اسید به آن نرم شده است، با مسواک زدن به راحتی از سطح دندان کاسته شود.

اسیدهای معده قوی هستند و می توانند مینای دندان را نرم کنند و با مسواک زدن شدید، مینای دندان ممکن است فرسوده شود و باعث بروز آسیب های بیشتر شود. در عوض، به بیماران توصیه می شود که بلافاصله دهان خود را با آب شیر معمولی شستشو دهند تا به از بین رفتن اسیدها کمک کند، یا دهان خود را با یک دهانشویه فلورایده فاقد الکل شستشو دهند، تا محافظت بیشتری در برابر اسیدهای معده ایجاد شود. بیماران باید حداقل به مدت یک ساعت پس از پاکسازی منتظر بمانند تا بتوانند مسواک بزنند.

تأثیر اختلالات خوردن روی سلامت دندان

علائم و نشانه های اختلال خوردن داخل دهان

متخصصان دندانپزشکی، با درک علت های اختلالات خوردن، شناخت علائم هشدار دهنده دهان، و مداخلات در زمان مناسب، می توانند به میلیون ها فرد مبتلا به این بیماری های کشنده کمک کنند تا در مسیر بهبودی قرار بگیرند. براساس تحقیقات دندانپزشکی، 28% از موارد ابتلا به بولیمیا، برای نخستین بار در معاینات دندانپزشکی تشخیص داده می شوند.

یک معاینه روتین دندانپزشکی می تواند علائم دهانی این بیماری ها را برای یک متخصص دندانپزشکی آشکار سازد. دندانپزشکان همچنین می توانند بگویند که آیا شخص نسبتاً به تازگی این رفتار را آغاز کرده است یا اینکه به صورت مزمن این رفتار را انجام می دهد. برخی از علائم هشدار دهنده ای که آنها دنبال می کنند عبارتند از:

• پوسیدگی دندان ها
• فرسایش مینای دندان ها
• درد لثه/ خونریزی لثه
• خشکی دهان
• گلودرد مزمن
• التهاب مری
• تحریک پذیری دهان، گلو و غدد بزاقی
• دندان هایی که ساییده شده اند و تقریباً مات به نظر می رسند.
• خونریزی پالاتال
• کاهش تولید بزاق
• غدد پاروتید بزرگ شده
• مشکلات بلع
• ناهنجاری های مربوط به تراز فک ها
• لب های ترک خورده
• دندان های حساس
• زخم های دهان

تأثیر اختلالات خوردن روی سلامت دندان

ما می توانیم کمک کنیم

مداخله توسط عزیزان، دوستان و متخصصان پزشکی و دندانپزشکی می توانند فرد تشویق کند که به دنبال درمان اختلالات خوردن غذا باشد. تشخیص زود هنگام این بیماری ممکن است باعث تضمین راحت تر و موفق بودن دوره بهبودی برای بدن و دندان ها شود. از جمله دندانپزشک در تیم مراقبت های بهداشتی و سلامت می تواند کمک کند این اطمینان حاصل شود که بهبودی برای کل بدن موفق است. نکته مهم این است که به افراد مبتلا به اختلال خوردن، در جهت کمک های حرفه ای، به صورت مستقیم کمک کنیم.

هر ساله دندانپزشکان هزاران نفر مبتلا به اختلالات خوردن را شناسایی و به متخصص مربوطه ارجاع می دهند. ما می دانیم که بهبودی از یک اختلال خوردن امکان پذیر است. تنها کافی است بیماران به هدف مطلوب خود متعهد باشند.