استریپینگ یا تراشیدن سطح داخلی دندان

استریپینگ دندان چیست؟

“استریپینگ” فرایندی است که در آن دندانپزشک یک لایه ی بسیار نازک از سطح مینای دندان های انتخاب شده می تراشد، در محلی که دندان ها به طور طبیعی با یکدیگر در تماس هستند. هدف کلی باریک کردن دندان است.

ضرورت استریپینگ دندان

کاهش عرض دندان ممکن است به دلایل بسیاری ضروری باشد، که ما به بیان شایع ترین علل آن خواهیم پرداخت. پیش از آغاز درمان، دندانپزشک باید بتواند به شما بگوید که آیا این فرایند ضروری هست یا خیر.

برجستگی دندان های جلوی

این وضعیت به شرایطی اشاره دارد که دندان های جلوی بیمار از قسمت جلو برجسته هستند. باریک کردن دندان ها این امکان را ایجاد می کند که ارتودنتیست بتواند دندان ها را رو به عقب به سمت محل طبیعی خود بکشاند.

اصلاح اورجت

اورجت به شرایطی اشاره دارد که در آنها دندان های فک بالا رو به جلو منحرف هستند (دندان های فک پایین با فاصله در پشت دندان های فک بالا واقع شده اند). در برخی موارد، استریپینگ دندان می تواند برای کم کردن عرض دندان های فک بالا استفاده شود، به گونه ای که بتوان آنها را عقب کشید و به زاویه ای درست رساند.

درمان شلوغی دندان ها

استریپینگ یا تراشیدن سطح داخلی دندان

در مواردی که مشکل اصلی فشردگی دندان ها باشد، کاهش سطح جانبی مینای دندان ها می تواند فضای لازم برای صاف شدن دندان های کج را ایجاد نماید.

برطرف نمودن اختلاف اندازه ی دندان ها

معمولاً دندان های چپ و راست هر یک از قوس های دندانی در هر فرد مانند تصویر یکدیگر در آینه هستند. در مواردی که بین هر دو جفت دندان در هر سمت اختلاف اندازه وجود داشته باشد، با تراشیدن و کاهش عرض آنها می توان آنها را هم اندازه کرد.

خطرات و عوارض جانبی

آیا تراشیدن دندان ها به آنها آسیب می زند؟

وقتی کاهش سطح مینای دندان از قسمت های جانبی آنها انجام می شود، کاملاً واضح است که مقداری از ضخامت آنها کاسته می شود. اکنون پرسش این است که آیا تراشیدن این حجم از مینای دندان ها به آنها آسیب نمی رساند؟

استریپینگ دندان تقریباً شبیه ساییدگی طبیعی دندان است.

میزانی از سطح مینای دندان که برداشته می شود به اندازه ی آسیب واقعی به دندان نیست زیرا:

• هر دندان توسط الیاف لیگامان درون استخوان فک محکم قرار گرفته است. این لیگامان اجازه می دهد که دندان جابجایی های اندکی داشته باشد.
• این جابجایی های مکرر که به مرور زمان اتفاق می افتند موجب ساییدگی سطح جانبی دندان ها در کنار یکدیگر خواهند شد. و در واقع، این کاملاً طبیعی است که با بالا رفتن سن، سطوح تماس دندان ها مسطح شوند. از آنجا که سطح تماس دندان های فشرده (به علت کج بودن آنها) این میزان ساییدگی را تجربه نکرده است، اندازه ای که طی فرایند استریپینگ از سطح دندان تراشیده می شود به اندازه ی میزان ساییدگی طبیعی مینای دندان است که اگر دندان ها در جای درست خود قرار داشتند اتفاق می افتاد.

آیا دندان های تراشیده و باریک شده مشکلات و عوارض جانبی بیشتری تجربه می کنند؟

کاهش سطح داخلی دندان ها، سالهاست که توسط ارتودنتیست ها انجام می شود. و طی سال ها، بسیاری از محققان دهان و دندان خطرات و مشکلات تحت تأثیر این روش درمان را در دراز مدت بررسی نموده اند و دریافتند در افرادی که بیش از ده سال پیش استریپینگ دندان انجام داده بودند، هیچ عوارض جانبی (پوسیدگی دندان، بیماری لثه، مشکلات استخوان) را تجربه نکرده بودند.

استریپینگ یا تراشیدن سطح داخلی دندان

حتی بعد از استریپینگ، باز هم یک لایه مینای دندان وجود دارد.

این نکته ی مهمی است. کاهش سطح داخلی دندان ها عبارت است از تراشیدن یک لایه از مینای دندان، نه تراشیدن کل ضخامت آن. در شرایطی که در آن دندان تمام پوشش مینای خود را از دست می دهد (و به همین دلیل عاج بخشی از آن بدون پوشش باقی می ماند) مسائلی همچون حساسیت به دما و مستعد بودن برای پوسیدگی شایع ترین خطرات ممکن خواهند بود. تا زمانی که مینای دندان تا حدودی از ضخامت کافی برخوردار باشد، از نظر فنی، خطراتی که دندان را تهدید می کنند وجود نخواهند داشت و طول عمر دندان نسبت به قبل تقریباً هیچ تغییری نخواهد داشت.

فرایند استریپینگ دندان

استریپینگ یا تراشیدن سطح داخلی دندان

دندانپزشک می تواند استریپینگ دندان را با استفاده از ابزارهای مختلفی انجام دهد.

• دریل دندانپزشکی: دندان ها با استفاده از یک مته یا دیسک چرخنده که با الماس پوشش داده شده است تراشیده می شوند.
• به صورت دستی: نوارهای ساینده ی پوشیده از الماس با دست به صورت رفت و برگشتی بین دندان ها حرکت داده می شوند.
• روشی که انتخاب می شود به احتمال زیاد به این بستگی دارد که چه مقدار از ساختار دندان باید تراشیده شود.

استریپینگ یا تراشیدن سطح داخلی دندان

اگر نیاز باشد تنها مقدار کمی (3/0 میلی متر یا کمتر) از آن کاسته شود، احتمالاً دندانپزشک روش دستی را انتخاب کند زیرا به دندانپزشک کنترل بیشتری می دهد که چقدر از مینای دندان را بتراشد. برای کاهش بیشتر، احتمالاً از دریل استفاده خواهد کرد.

دندانپزشک مراقب خواهد بود حجم زیادی از دندان را نتراشد.

هرازگاهی در میان فرایند استریپینگ، دندانپزشک دست نگه خواهد داشت و از یک ابزار کوچک اندازه گیری ضخامت بین دندان ها استفاده خواهد کرد و شکافی که بین آنها ایجاد شده است را اندازه خواهد گرفت. وقتی این شکاف به اندازه ی مد نظر می رسد، این اطلاعات را در پرونده ی دندانپزشکی شما ثبت خواهد کرد. استریپینگ هایی که در آینده انجام خواهند شد نیز در این پرونده به ثبت خواهند رسید تا از مینای هر دندانی میزان زیادی تراشیده نشود.

حین انجام استریپینگ بیمار چه احساسی خواهد داشت؟

نگران نباشید، استریپینگ دندان چندان زیاد نخواهد بود. فرایند آن اندکی ناراحت کننده خواهد بود، به گونه ای که کشیده شدن الماس بین دندان های خود یا لرزش دریل را احساس خواهید کرد. اما این درد خیلی زود از بین خواهد رفت (بی حس کننده نیاز نخواهد بود).

ممکن است نیاز باشد دندانپزشک بیش از یک مرتبه کار استریپینگ را انجام دهد.

ممکن است نیاز باشد از دندانپزشک خود راجع به آنچه شما نیاز خواهید داشت سؤال کنید.

• ممکن است طی یک دوره درمان نیاز باشد تنها یک مرتبه استریپینگ انجام شود. یا اگر روند درمان به استریپینگ بیشتری نیاز داشته باشد، ممکن است در چند موقعیت مختلف انجام شود.
• تراشیدن هایی که در آینده انجام خواهند شد ممکن است تنها به یک لمس نیاز داشته باشند. تنها با استفاده از ابزارهای دستی، دندانپزشک می تواند برای کاهش حجم اندکی از دندان کنترل کامل داشته باشد.

استریپینگ یا تراشیدن سطح داخلی دندان

استریپینگ برای کمک به فرایند درمان ارتودنسی با اینویزیلاین

در نتیجه ی پیشرفت هایی که نرم افزارهای سیستم اینویزیلاین داشته اند، زمان استریپینگ دندان برای فرایند دندان کاهش یافته است. با این حال، در این مرحله (پیش از آنکه هیچ دندانی جابجا شود) گاهی اوقات به گونه ای است که دندان های بیمار همپوشانی زیادی دارند به گونه ای که دندانپزشک برای فرو بردن ابزار (مته، نوار یا دیسک) مشکل خواهد داشت به شکلی که ناخواسته به دندان های مجاور نیز آسیب خواهد زد.

با پیشرفت هایی که در سیستم اینویزیلاین بوجود آمده است، امروزه می توان از فرایندی به نام “مرحله بندی staging” استفاده کرد. به این معنا که تراشیدن دندان طی روند درمان ارتودنسی تا زمانی به تعویق خواهد افتاد که ارتودنتیست تمام تلاش خود را کرده تا به سطحی از دندان که نیاز به تغییر و تنظیم دارد دسترسی پیدا کند و بتواند استریپینگ را راحت تر و بدون خطر انجام دهد.

استریپینگ یا تراشیدن سطح داخلی دندان

بر عکس درمان ارتودنسی با اینویزیلاین، طی درمان ارتودنسی با براکت های سنتی، در صورت نیاز به تغییر شکل و اندازه ی دندان ها، ارتودنتسیت هر زمانی می تواند استریپینگ دندان را انجام دهد.