اپن بایت و درمان ارتودنسی

اپن بایت چیست؟

اپن بایت نوعی مال اکلوژن است که اصلاح آن نیاز به درمان ارتودنسی دارد. این نوع مشکل بایت نباید با اور بایت اشتباه گرفته شود. اپن بایت اصطلاحی است که برای تشریح شرایطی استفاده می شود که در آن وقتی فک ها روی یکدیگر قرار می گیرند، دندان های بالا و پایین نمی توانند تماس فیزیکی با یکدیگر داشته باشند. در یک بایت ایده آل، باید دندان های فک بالا در جهت عمودی، اندکی، حدوداً 25 درصد، روی دندان های فک پایین همپوشانی داشته باشند.

علل بروز اپن بایت و انواع آن

به طور کلی، اپن بایت می تواند به سه دلیل بروز پیدا کند، دندانی، اسکلتی، یا بواسطه عادات دهانی. علت بروز اپن بایت است که مشخص می نماید آیا اپن بایت درمان نیاز دارد یا خیر. گاهی اوقات علت بروز آن ژنتیکی است و مشکلات اسکلتی را شامل می شود، از جمله رشد بیش از حد دندان های مولر یا استخوان های فک که از یکدیگر دور می شوند. این نوع اپن بایت، اپن بایت اسکلتی یا مافوق متفاوت نامیده می شود، و شایع ترین نوع اپن بایت است. نوع دیگر اپن بایت، اپن بایت ساده است، و می تواند نتیجه بودن در دوران واسط دندانی باشد- زمانی که تعدادی از دندان های کودک شیری و تعدادی دیگر دائمی هستند.

اپن بایت و درمان

برخی از انواع دیگر اپن بایت در نتیجه عادات بد دهانی بوجود می آیند، از جمله:

• مکیدن لب پایین
• مکیدن شست یا انگشت یا پستانک– کودکان به طور طبیعی عمل مکیدن را انجام می دهند و اغلب انگشتان و شست های خود را در نوزادی می مکند تا آرامش پیدا کنند. تحقیقاتی که در مؤسسات بزرگ انجام شده اند حاکی از این هستند که زمان ایده آل برای ترک عادت مکیدن انگشت و پستانک 3 تا 4 سالگی است. برخی دندانپزشک ها مدعی هستند که اگر قبل از رشد دندان های دائمی این عادت ترک شود، اپن بایت ایجاد شده قابل بازگشت است، اتفاقی که حدود 5 تا 6 سالگی رخ می دهد. ادامه این عادت پس از این سن می تواند منجر به نیاز به اصلاح ارتودنتیک شود.
• تانگ تراست– تانگ تراست که تحت عنوان الگوی بلع نوزادی نیز شناخته می شود، به شرایطی گفته می شود که حین بلع، حرف زدن، و نیز زمانی که زبان در حال استراحت است، زبان از بین دندان های جلو بیرون می زند و به آنها فشار وارد می کند.
• وضعیت رو به جلوی زبان– وقتی زبان در حالت استراحت قرار دارد، خیلی جلو قرار می گیرد، که باعث می شود دندان ها رو به جلو منحرف شوند و به مرور زمان منجر به بروز اپن بایت شود. تنفس دهانی نیز می تواند باعث شود زبان کودک وضعیت رو به جلو به خود بگیرد.

درمان اپن بایت

اپن بایتی که اجزاء اسکلتی را شامل نشود، یا در نتیجه تداوم عادات بد دهانی بروز پیدا کند، گاهی اوقات با بزرگ شدن کودک به صورت خود به خود اصلاح می شود. اصلاح خود به خود در 80 درصد از موارد اپن بایت اتفاق می افتد، مخصوصاً بیمارانی که هنوز در دوره واسط دندانی هستند و در کنار دندان های دائمی خود هنوز تعدادی دندان شیری دارند.

چگونه می توان تشخیص داد اپن بایت کودک به طور خود به خود اصلاح می شود یا خیر؟ اینجاست که انجام معاینات ارتودنتیک در 7 سالگی اهمیت پیدا می کند. به طور خلاصه، کودک باید در این سن مورد بررسی قرار گیرد زیرا ترکیبی از دندان های دائم و دندان های شیری دارد. سن 7 سالگی قطعاً بهترین زمان برای ارزیابی است که آیا فضای کافی برای همه دندان های دائمی وجود دارد و حصول اطمینان از اینکه استخوان های فک به درستی رشد می کنند. در این زمان، ارتودنتیست می تواند مشخص نماید آیا درمان مداخله گر برای هر یک از مشکلات موجود نیاز است یا لازم است کودک به صورت دوره ای تحت نظر باشد تا مشخص شود آیا انجام درمان ارتودنسی لازم است و چه زمانی باید آغاز شود.

در صورتی که اپن بایت شناسایی شود، ممکن است معاینات بیشتر توصیه شوند تا ارتودنتیست بتواند بررسی کند و ببیند آیا مال اکلوژن به صورت خود به خود برطرف خواهد شد یا خیر. کودکانی که اپن بایتی دارند که به طور خود به خود برطرف نمی شود، به احتمال زیاد مداخلات ارتودنسی نیاز دارند. در غیر اینصورت، به واسطه تماس و برخورد دندان های عقب، به راحتی و با سرعتی بیشتر از حد معمول می توانند ساییده شوند، و عمل جویدن می تواند برای کودک خیلی دردناک شود. مشکلات گفتاری یکی دیگر از نتایج سوء عدم درمان اپن بایت هستند.

وقتی کودک اپن بایت دارد، (بسته به وخامت آن) در صورتی که زبان فضای بین دندان های بالا و پایین را پر نکند، جلوگیری از ریختن غذا و مایعات حین خوردن یا نوشیدن، می تواند دشوار باشد. این عمل می تواند باعث شود مشکل آزار دهنده تر شود.

گزینه های درمان اپن بایت

عوامل متعددی هستند که مشخص می کنند اپن بایت کودک چگونه درمان شود. همینطور ابزارهای متفاوتی برای این منظور انتخاب می شوند:

اپن بایت و درمان

ابزار غلطک دار

این نوع ابزار از یک مهره غلطان تشکیل شده است که یک سیم کوچک از آن عبور داده می شود و به دو بند دندان های مولر فک بالا متصل می شود. این مهره بیمار را تشویق می کند زبان خود را پشت ابزار و از دندان های جلوی خود دور نگه دارد. علاوه بر این، مهره به افزایش استحکام ماهیچه های زبان کمک می کند، که می توانند کمک کنند زبان در حالت استراحت در بهترین وضعیت خود قرار بگیرد.

اپن بایت و درمان

هدگیر های- پول

این نوعی ابزار ارتوپدی دنتوفاشیال (دندان- صورت) است که برای هدایت رشد فک و بهبود نحوه قرار گیری فک استفاده می شود. این ابزار خارج دهانی است و به فک بالا و نیز به پشت و بالای سر متصل می شود، جایی که فشار را هدایت می کند.

اپن بایت و درمان

بایت بلاک

این نوعی ابزار پلاستیکی است که می تواند روی دندان های مولر قرار بگیرد تا به تنظیم و جابجایی دندان های عقب کمک کند تا اپن بایت اصلاح شود.

اپن بایت و درمان

چانه بند عمودی

این ابزار کمک می کند رشد بخش پایینی صورت کنترل شود. این کار با جلوگیری از رشد رو به پایین و عقب چانه انجام می شود. این رشد نامطلوب می تواند باعث شود چانه رو به عقب برود.

مینی انکور (تکیه گاه کوچک)

از مینی انکورها می توان برای فرو بردن دندان های عقب دهان به داخل حفره خود درون فک بالا استفاده کرد تا فک بالا به صورت خود به خود حول محور خود بچرخد. با چرخش خود به خود فک پایین، دندان های جلو به تدریج از بُعد عمودی روی یکدیگر همپوشانی پیدا می کنند. به نظر می رسد این رویکرد با دوام ترین راهکار برای اصلاح فعال اپن بایت قدامی باشد.

درمان اپن بایت با جراحی فک

در صورتی که بیمار بزرگسال باشد و اپن بایت او شدید باشد، یا کودکی باشد که رشد او کامل شده است، گاهی اوقات اصلاح جراحی تنها گزینه موجود است. فرایند جراحی شامل قرار دادن فک بالا در وضعیت جدید با کمک جراحی است، سپس ثابت کردن آن با پلیت و پیچ.

ابزار غلطک دار، هدگیر های پول، بایت بلاک ها، و چانه بندهای عمودی ابزارهایی فوق العاده برای اصلاح اپن بایت هستند، به شرطی که کودک هنوز در حال رشد باشد. آنها به ارتودنتیست اجازه می دهند رشد را کنترل و هدایت نماید. این یکی از دلایلی است که چرا باید کودک را در سن 7 سالگی نزد ارتودنتیست برد و در صورت لزوم درمان مداخله گر می تواند از نیاز به درمان های گسترده در آینده پیشگیری نماید.