در این نوشته می خوانید:
کج شدن و چرخیدن دندانها در افراد مختلف به چند علت احتمالی ممکن است ایجاد شده باشد. در برخی افراد، دهان نسبت به دندانها خیلی کوچک است بنابراین همه دندانها نمی‌توانند صاف و درست بیرون بزند بنابراین برخی از آنها کج شده یا می‌چرخند و انحراف پیدا می‌کنند.در برخی موارد نیز اندازه فک بالا و پایین متناسب نبود و یا فکها بدشکلی دارند در نتیجه مشکلاتی مانند اوربایت یا آندربایت اتفاق می‌افتد. در اوربایت فک بالا جلو زدگی دارد و در آندربایت فک پایین جلو زدگی دارد.
انحراف دندانها در اثر فشردگی و کمبود فضا
عوارض فشردگی و کمبود فضا
کمبود فضا و فشردگی دندانها مشکلی است که بسیاری از کودکان و بزرگسالان را درگیر می‌نماید. این وضعیت را با کمبود فضای قوس دندانی مشاهده می‌کنید به طوری که همه دندانها نمی‌توانند صاف و مستقیم بیرون بزنند. این وضعیت علاوه بر مشکلات زیبایی که ایجاد می‌کند، باعث مشکلات جدی دیگری نیز میشود. از آنجایی که دندانها به شدت به یکدیگر فشرده شده و کج شده اند، تمیز کردن آنها دشوار میشود. معمولاً مسواک نمی‌تواند به خوبی به نواحی بین دندان دسترسی داشته باشد بنابراین ممکن است سطوح جانبی دندانها و همچنین بین دندانها خوب تمیز نشود. بنابراین تجمع پلاک و باکتری‌ها به مرور باعث پوسیدگی دندان و عفونت لثه میشود. همچنین این وضعیت باعث فشار بیش از حد بر مفصل فک شده و عواقبی مانند درد فک، سردرد، پس‌روی لثه، لق شدن دندان و مشکلات دیگر به دنبال خواهد داشت.
عواملی که باعث به هم فشردگی دندانها و کمبود فضا می‌شوند
یکی از مهم‌ترین عوامل به هم فشردگی دندانها و کمبود فضا، کوچک بودن اندازه فک است که تحت تاثیر ژنتیک اتفاق می افتد. توجه داشته باشید این به این معنی نیست که کسی که دچار به به هم فشردگی دندانها است، اختلال “کوچک ماندن فک” یا میکروگناتی دارد. اختلال کوچک ماندن فک وضعیتی است که در آن اندازه فک به صورت غیر طبیعی کوچک است. اما منظور ما از اندازه کوچک فک این است که فضای فک برای بیرون زدن تمام دندانها در موقعیت مناسب، کافی نیست به همین علت دندانها به یکدیگر چسبیده و کج می‌شوند. معمولاً این مشکل با بیرون زدن دندانهای عقل شدت می‌گیرد و در بسیاری از موارد علت کمبود فضا دندانهای عقل در زیر لثه نهفته می‌ماند و نمی‌توانند بیرون بزنند.
یکی دیگر از عوامل به هم فشردگی دندانها برخی عادات دهانی نامناسب مانند مکیدن انگشت و تنفس از راه دهان است. چرا که این عادات باعث باریک شدن کام می‌شوند و در نتیجه در فک بالا به هم ریختگی و فشردگی دندانها تجربه میشود.همچنین دندان اضافی ، شکل غیر طبیعی دندانها و نهفتگی دندان نیز می‌توانند باعث این وضعیت شوند.
انحراف دندانها در اثر فشردگی و کمبود فضا
توالی نادرست بیرون زدن دندانها نیز می‌تواند باعث به هم فشردگی دندانها شود. در صورتی که دندان شیری هنوز نیفتاده اما دندان دائمی زیر آن در آمده باشد، کمبود فضا و بهم فشردگی دندانها دیده میشود.
در صورتی که دندانهای شیری تحت تأثیر پوسیدگی دندان قرار گرفته و زودتر از زمان مورد انتظار کشیده شوند و در صورتی که جای خالی آنها محافظت نشود، به مرور بسته شده و فضای فک کوچک میشود. به این ترتیب جایی برای بیرون زدن دندان دائمی زیر آن باقی نمی‌ماند. به این ترتیب دندان دائمی فضای کافی برای بیرون زدن ندارد و یا نهفته شده و در زیر لثه می‌ماند و یا از جایگاه نامناسبی بیرون میزند و یا هنگام بیرون زدن به دندانهای مجاور فشار وارد کرده و آنها را کج می‌کند.
انحراف دندانها در اثر فشردگی و کمبود فضا
برای پیشگیری از این وضعیت هنگام از دست دادن زود هنگام دندان شیری باید از وسیله ای به نام فضا نگه دار برای حفظ فضا استفاده شود.
انحراف دندانها در اثر فشردگی و کمبود فضا
اصلاح به هم فشردگی دندانها و کمبود فضا
اگر چه فشردگی دندانها و کمبود فضا از سنین پایین قابل تشخیص است و حتی در شش سالگی نیز ارتودنتیست متوجه آن میشود، اما معمولاً با افزایش سن بدتر میشود. به هم فشردگی دندانها تحت تأثیر عواملی مانند پوسیدگی دندان و عفونت لثه پیچیده تر میشود.
درمان به فشردگی و کمبود فضای فک بستگی به عامل آن دارد. در صورتی که علت این وضعیت کوچک بودن فک در مقایسه با اندازه دندانها باشد، باید از وسیله ارتودنسی مخصوصی در حین رشد استفاده شود تا رشد فک هدایت و تقویت شده و شکل فک تغییر کند تا بتوان فضای بیشتری در قوس دندانی ایجاد کرد.
انحراف دندانها در اثر فشردگی و کمبود فضا
نکته مهم این است که این کار را تنها در سال‌های رشد اسکلتی می‌توان انجام داد و باید پیش از رسیدن به سن بلوغ درمان انجام شده باشد. پس از این که رشد به اتمام رسید، کار زیادی در این زمینه نمی‌توان انجام داد.
یکی دیگر از روش‌های درمان به هم فشردگی دندانها ، درمان ارتودنسی با براکت است. در این روش نگینهای براکت و سیم ارتودنسی به دندانها چسبانده میشود تا به تدریج به آنها نیرو وارد کرده و آنها را به موقعیت مطلوب هدایت کنند. در صورتی که رشد اسکلتی تمام شده باشد برای ایجاد فضای بیشتر، ارتودنتیست ناچار به کشیدن یک یا چند دندان دائمی خواهد بود. معمولاً این کار با دندانهای عقل و یا دندانهای آسیاب کوچک انجام میشود. معمولاً پس از درمان ارتودنسی و درآوردن براکت، برای حفظ نتایج درمان و حفظ موقعیت جدید دندانها باید از وسیله ای به نام ریتینر استفاده کنید.
ثبت ديدگاه