در این نوشته می خوانید:
ایمپلنت نوعی پروتز مصنوعی دندانی است که می تواند جایگزین تمام چیزهایی شود که قبلاً مشاهده کرده اید. مورد شما هر چه باشد، این نوع درمان می تواند جایگزین دندان های از دست رفته شما شود. با این حال، به دلیل هزینه بالایی که دارند و گاهی اوقات به دلیل مشکلات ساختاری که فک دارد و به اندازه کافی ضخیم نبودن آن، همیشه هم استفاده نمی شود. راهکارهای دیگری نیز وجود دارند که می توانند زیبایی از دست رفته لبخند شما که با افتادن دندان ها اتفاق افتاده است را جبران کنند.
دست دندان کامل متحرک
دست دندان کامل متحرک در صورتی توصیه می شود که هیچ دندانی نداشته باشید. این نوع پروتزها که عموماً تحت عنوان دنچر شناخته می شوند، جایگزین کل یک قوس دندانی طبیعی می شوند و برای مراقبت های روزانه یا خوابیدن می توانند از دهان خارج شوند. این نوع پروتزهای مصنوعی به طور کلی از رزین آکریلیک یا پرسلن ساخته می شوند. (برای نتایج زیباتر) دنچر شما دقیقاً شبیه دندان های طبیعی شما و همین طور لثه های شما (با استفاده از آکریلیک صورتی) خواهد بود.
دست دندان کامل متحرک از روی اندازه گیری های انجام شده و قالب های گرفته شده توسط دندانپزشک، توسط یک متخصص (در این مورد توسط یک دندانساز) ساخته می شوند. پدیده چسبندگی پروتزهای مصنوعی فک بالا را در جای خود قابت خواهد کرد، و پروتز مصنوعی که جایگزین دندان های فک پایین شما می شود، (عموماً از ثبات کمتری برخوردار هستند)، با استفاده از چسب دندانپزشکی ثابت می شوند. علاوه بر این، دندانپزشک شما می تواند تصمیم بگیرد با کاشت دو ایمپلنت دندانی، و استفاده از یک چارچوب برای پروتز، دندان های مصنوعی شما را روی آنها ثابت کند تا دیگر نیازی به استفاده از چسب نباشد.
مزایای دست دندان های کامل
- مهمترین مزیت این راهکار این است که کم هزینه تر است (اگر استطاعت پرداخت هزینه های کاشت ایمپلنت های دندانی را ندارید)، و راهکاری نسبتاً سریع است. با استفاده از آنها نیز عملکرد جویدن راحت تر انجام خواهد شد بدون آنکه مجبور شوید وارد روند بهبود طولانی مدت کاشت ایمپلنت های دندانی شوید.
- با این حال، برای بیماران عادت کردن به دنچرهای جدید سخت تر خواهد بود، و مجبور بودن به خارج کردن آنها از دهان بعد از هر وعده غذایی برای پاکسازی، از نظر بسیاری افراد یک ضعف محسوب می شود.
پروتزهای متحرک پارسیل
برخلاف دست دندان های کامل، پروتزهای پارسیل تنها جایگزین یک یا چند دندان می شوند. آنها از پلاستیک (هم برای دندان ها و هم برای لثه ها) و قلاب فلزی (آلیاژهای سخت) ساخته می شوند که روی لثه های شما قرار خواهند گرفت و دندان های باقی مانده شما آن را در جای خود نگه خواهند داشت. با این حال، این نوع پروتزها نیز این ضعف را دارند که بعد از هر وعده غذایی برای پاکسازی باید از دهان خارج شوند و زیبایی آنها کمتر از پروتزهای مصنوعی ثابت است زیرا همیشه هم پنهان کردن قلاب های فلزی آنها امکان پذیر نخواهد بود.
نحوه کار گذاری پروتزهای مصنوعی مختلف
نصب پروتزهای دندانی شما به نوع ابزاری که انتخاب کرده اید بستگی دارد.
نصب پروتزهای متحرک
فرایند نصب پروتزهای پارسیل نسبتاً ساده خواهد بود. در صورتی که پروتز پارسیل دارای آلیاژ سخت باشد، دندانپزشک شما پروتز مصنوعی شما را نصب خواهد کرد البته با حصول اطمینان از این موضوع که قلاب های فلزی روی دندان های اباتمنت (پایه یا تکیه گاه) ثابت شده اند. این نوع پروتزها قابل تنظیم هستند بنابراین به خوبی با فک شما تطبیق پیدا خواهند کرد. برای دنچرها، ابتدا آنها داخل دهان قرار داده می شوند. سپس دندانپزشک بررسی خواهد کرد آیا به درستی قرار گرفته است یا خیر، و تنظیمات لازم را ایجاد خواهد کرد. به طور کلی این فرایند طولانی تر از فرایند نصب پروتزهای پارسیل خواهد بود، زیرا قبل از شروع استفاده از دنچرها لازم است چندین جلسه به دندانپزشک مراجعه کنید تا راحتی پروتز شما بررسی شود و دقت شود همه چیز خوب است.
نصب پروتزهای ثابت
نصب پروتزهای ثابت طولانی تر و پیچیده تر است. دندانپزشک کار خود را با قرار دادن یک ریشه مصنوعی (یا هسته اینله) آغاز می کند که روی ریشه سیل می شود. بعد از این نخستین حمایت است که بریج یا روکش ثابت خواهد شد. سپس نیاز خواهد بود تأیید شود که روند اکلوژن موفقیت آمیز بوده است (یعنی می توان گفت فک های بالا و پایین به خوبی در یک راستا قرار دارند) بنابراین جویدن راحت خواهد بود. در غیر اینصورت، مجبور خواهد بود دندان مصنوعی شما را تراش دهد قبل از آنکه آن را با چسب دندانپزشکی ثابت کند.
اگر به فکر دریافت ایمپبنت های دندانی هستید، لازم است برای انجام چندین مرحله مراجعه کنید. جراح دهان و دندان شما ابتدا استخوان فک برای برای کارگذاشتن ایمپلنت های دندانی باز خواهد کرد، سپس صبر خواهد کرد تا استخوان جوش بخورد (که ممکن است چندین هفته طول بکشد)، که به آن اسئواینتگریشن گفته می شود. پس از آن پیچ قرار داده خواهد شد، و قبل از نصب پروتزهای مصنوعی نهایی از دندان ها قالب گرفته خواهد شد.
نحوه ساخت پروتزهای مصنوعی
برای ساخت پروتزهای دندانی، دندانپزشک شما ارزیابی دقیقی از دندان ها و حفره دهانی شما انجام خواهد داد و از دندان های مجاور پروتزهای مصنوعی عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس خواهد گرفت. این اجازه می دهد دندانپزشک پروتز مصنوعی ارائه دهد که دندان های باقی مانده دیگر را نیز حمایت می کند، و اجازه می دهد شما به صورت کاملاً عادی غذا بخورید، حرف بزنید، و ظاهر خوبی داشته باشید. در مرحله بعد، دندانپزشک معمولاً از دندان های موجود قالب خواهد گرفت. قالب برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال خواهد شد و پروتز مصنوعی با استفاده از مواد مختلفی شامل پرسلن، رزین کامپوزیت، آکریلیک، یا زیرکونیا ساخته خواهد شد. پس از آنکه ابزار ساخته می شود، جایگذاری آن به نوع پروتز مصنوعی بستگی دارد که شما انتخاب کرده اید، که در بالا برای شما توضیح دادیم.
پروتزهای دندانی با قرار گرفتن به جای دندان های از دست رفته می توانند به بیمار کمک کنند احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد.
ثبت ديدگاه