عادت مکیدن انگشت به طور طبیعی در نوزادان و کودکان نوپا وجود دارد. در واقع، کودکان این عادت را از زمانی که در رحم مادر هستند با خود به همراه دارند. این عادت به دوران پیش از تولد آنها باز می‌گردد که پس از تولد به شکل مکیدن انگشت، شصت یا پستانک ظاهر می‌شود و گاهی تا 4 یا 5 سالگی نیز ادامه می‌یابد.

با این حال، پس از آن به تدریج به عادتی بد و ناپسند تبدیل می‌شود که پیامدهای وحشتناکی برای سلامت کودک خواهد داشت. ممکن است کودک این عادت را تا اوایل نوجوانی خود نیز به همراه داشته باشد، دورانی که طی آن نابالغ و بی‌تجربه است و شاید شناخت کافی از عوارض عادت خود ندارد.

برخی والدین از عادت مکیدن انگشت در کودک خود اظهار نگرانی می‌کنند زیرا از تاثیرات منفی مکیدن انگشت روی دندان‌ها کم و بیش چیزهایی شنیده‌اند. با این حال، برخی متخصصین اطفال از این والدین می‌خواهند این عادت را در کودک خود نادیده بگیرند زیرا به مرور زمان آن را ترک خواهد کرد. آنها معتقدند عادت مکیدن انگشت باید تا سن 3 سالگی در کودک ترک شود، اما اگر این عادت تا اوایل نوجوانی با کودک همراه باشد، فشار همسالان می‌تواند در حل مشکل موثر باشد.

تداوم داشتن این عادت عاملی بسیار مهم محسوب می‌شود. واضح است، اگر کودک هر از گاهی انگشت خود را بمکد فشار کمتری به دندان‎‌ها وارد خواهد شد. در حالی که اگر کودک روز و شب به مکیدن انگشت خود ادامه دهد، حرکات دندان‌های او بیشتر خواهد بود و مشکلات حادتری برای او بوجود خواهد آمد.

پیامدهای منفی مکیدن انگشت در بلند ‌مدت

عوارض مکیدن انگشت در کودکان

اوربایت (overbite)

با آغاز رشد دندان‌های دائمی، تداوم عادت مکیدن انگشت می‌تواند دندان‌های قدامی فک بالا را به فاصله‌ی زیادی جلوتر از دندان‌های قدامی فک پایین فشار دهد، که در نتیجه منجر به ناصافی دندان‌ها خواهد شد. دندان‌های ناصاف نه تنها برای کودک مشکلات مربوط به زیبایی در پی خواهند داشت، بلکه می‌توانند منجر به ایجاد وضعیت پزشکی تحت عنوان اوربایت شوند، که در آن دندان‌های قدامی فک بالا تا میزان زیادی روی دندان‌های قدامی فک پایین قرار می‌گیرند.

میزان طبیعی اوربایت 2 میلی‌متر است، اما اوربایت عمودی می‌تواند منجر به ایجاد اوربایت 5 تا 10 میلی‌متری شود. اوربایت با کوچک‌تر نشان دادن صورت و فک می‌تواند ظاهر چهره‌ی کودک را تحت تاثیر قرار دهد- این مشکل ظاهری حتی می‌تواند چهره‌ی کودک را بزرگ‌تر از سن واقعی او نشان دهد! که این برای نوجوانان خوشایند نیست.

اپن بایت (openbite)

عوارض مکیدن انگشت در کودکان

همه‌ی بچه‌ها غذا را با استفاده از حرکت فروبرنده‌ی زبان قورت می‌دهند که باعث محکم بسته شدن لب‌های آنها می‌شود، و تحت عنوان “الگوی بلع نوزادی” نیز شناخته می‌شود. در سنین بزرگسالی، بسته شدن دهان به عهده‌ی دندان‌هاست. اما مکیدن انگشت باعث می‌شود زبان بین دندان‌ها بماند و مسیر رشد صحیح دندان‌ها مسدود شود. این مشکل که با عنوان اپن بایت شناخته شده است، به فاصله‌ی بین دندان‌های فک بالا و پایین اشاره دارد. اپن بایت می‌تواند در جویدن و قورت دادن غذا مشکل ایجاد نماید.

مشکلات گفتاری

هر چه کودک بیشتر به مکیدن انگشت خود ادامه دهد، فرصت کمتری برای یادگیری مهارت‌های حرکتی دهانی صحیح خواهد داشت. این کودکان به میزان کافی اشکال و حالات مختلف را با دهان خود تمرین نمی‌کنند در حالی که این تمرینات برای صحبت کردن عادی ضروری می‌باشند. یکی از نتایج این مشکل، عدم تعامل کودک با دنیای بیرون است، که در نتیجه منجر به طرد آنها از اجتماع خواهد شد – مشکلی که مستلزم درمان‌های بسیاری است تا بتوان بیمار را برای آینده مهیا ساخت. بدتر از همه اینکه در نهایت ممکن است کودک به عفونت گوش مبتلا شود که اختلالات شدیدی در قدرت تشخیص صداها ایجاد خواهد نمود.

گسترش باکتری‌های مضر

بزرگترها خوب می‌دانند پس از برخورد دست‌ها به جاهای مختلف منزل باید آنها را شست. اما ممکن است کودکان این موضوع را ندانند! مکیدن شدید انگشت منجر به گسترش بیماری‌های مختلف خواهد شد، که بیماری‌های مکرر و مداومی در پی خواهد داشت. ممکن است کودکان این ویروس‌ها را از طریق بزاق دهان خود به دیگر اشیاء منزل منتقل کنند.

افزایش انهنای کام (سقف دهان)

افزایش فشاری که کودک با انگشت خود به سقف دهان وارد می‌کند می‌تواند منجر به باریک‌تر شدن کام شود. این روند باعث می‌شود دندان‌های دو سمت راست و چپ فک بالا به یکدیگر نزدیک‌تر شوند. این تغییر شکل در فک باعث ایجاد مشکلات تنفسی در کودک خواهد شد.

همه‌ی این مشکلات از طریق درمان ارتودنسی قابل اصلاح خواهند بود با این حال می‌توان تلاش نمود تا از شدت آنها و در نتیجه دشواری‌های درمان آنها جلوگیری نمود.

برای ترک عادت مکیدن انگشت چه می‌توان کرد؟

نخست باید بدانید که مکیدن انگشت عموما تلاشی است برای ایجاد آرامش در خود، و اغلب با افزایش استرس و اضطراب کودک مکیدن انگشت نیز شدت می‌یابد. والدین می‌توانند در مدیریت استرس به کودک خود کمک کنند. منشاء اضطراب را در کودک خود شناسایی کنید و برای حل آن به او کمک کنید.

در گام دوم، کودک را در ترک این عادت با خود سهیم کنید. ابتدا برای او توضیح دهید مکیدن انگشت می‌تواند برای او مضر باشد. می‌توان از دندانپزشک خواست با شرح فرایند رشد دندان و تاثیر منفی مکیدن انگشت روی این روند به شما کمک کند.