عضلات صورت و تأثیر آنها روی دندان ها

عضلات صورت با یکدیگر کار می کنند تا اجزاء صورت را کنترل کنند. آنها برای جویدن و نیز برای ایجاد حالت های صورت ضروری هستند. اگر در عضلات صورت خود احساس ضعف یا بی حسی می کنید، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. گرچه فلج صورت می تواند یکی از نشانه های یک شرایط موقتی و قابل درمان باشد، بعلاوه ممکن است نشان دهنده مشکلات جدی پزشکی باشد.

عضلات صورت چه بخش هایی هستند؟

صورت شما تقریباً 20 عضله اسکلتی صاف دارد که به جاهای مختلف روی جمجمه می چسبند. عضلات فک و صورت برای جویدن و ایجاد حالات مختلف صورت ضروری هستند. آنها از استخوان یا فاسیا منشاء می گیرند و وارد پوست می شوند. عضلات جمجمه و صورت با هم کار می کنند تا حرکات را در عضلات زیر کنترل کنند:

• گونه ها
• چانه
• گوش ها (تنها در برخی افراد)
• ابروها
• پلک ها
• پیشانی
• لب ها (بالا و پایین)
• بینی و سوراخ های بینی.

تأثیر عضلات صورت روی رشد دندان

هدف عضلات صورت چیست؟

عضلات صورت شما مسئول دو وظیفه اصلی هستند:

• جویدن
• ایجاد حالات صورت، مانند لبخند زدن، بالا بردن ابروها در حالت تعجب

عضلات صورت که در جویدن نقش دارند عبارتند از:

• Buccinator، عضله ای نازک در گونه که گونه ها را رو به دندان ها نگه می دارد.
• Lateral pterygoid، عضله ای باد بزن مانند که به باز شدن فک کمک می کند.
• Masseter، عضله ای که هر یک از گونه ها را به هر طرف فک شکل می دهد و به بسته شدن فک کمک می کند.
• Medial pterygoid، عضله ضخیمی که به بسته شدن فک کمک می کند.
• Temporalis، عضله ای باد بزن شکل که به بسته شدن فک کمک می کند.

عضلات نشان دادن حالات چهره:

• Auriculars، که اجازه می دهند برخی افراد گوش های خود را حرکت دهند.
• Corrugator supercilii، که نزدیک ابروها هستند و اخم کردن را ممکن می سازند.
• Depressor anguli ori، که در هر دو طرف چانه شما قرار دارند و با دیگر عضلات کار می کنند تا بغض را نشان دهند.
• Depressor labii inferioris، عضله ای در چانه شما که به کنترل حرکات در لب پایین شما کمک می کند.
• Levator labii superioris alaeque nasi، که سوراخ های بینی شما را باز می کند و لب بالای شما را بالا می برد.
• Mentalis، یک جفت عضله در مرکز چانه که به کنترل لب پایین کمک می کنند.
• Nasalis، که این امکان را برای شما فراهم می کند تا سوراخ های بینی خود را باز کنید.
• Occipitofrontalis، عضله ای از ابروها تا بالای جمجمه امتداد پیدا می کند که می تواند ابروهای شما را بالا ببرد و به پیشانی شما چین بیندازد.
• Orbicularis oculi، که پلک های شما را می بندد.
• Orbicularis oris، دایره ای از عضلات در اطراف دهان که لب ها را می بندد یا به هم فشار می دهد.
• Procerus، عضله ای بین ابروها که می تواند ابروها را به سمت پایین بکشد و به باز کردن سوراخ های بینی کمک کند.
• Risorius، که در دو طرف دهان واقع شده اند که به لبخند زدن کمک می کنند.
• Zygomaticus major and minor، که امکان لبخند زدن را فراهم می کنند.

دیگر عملکردهای عضلات صورت عبارتند از:

• مشخص نمودن آنچه فرد به نظر می رسد.
• محافظت از چشم ها
• نگهداشتن غذا و نوشیدنی ها داخل دهان (پیشگیری از بیرون ریختن آب دهان)
• حرف زدن
• آواز خواندن
• سوت زدن

تأثیر عضلات صورت روی رشد دندان

عضلات صورت کجا واقع شده اند؟

عضلات صورت در سراسر صورت واقع شده اند. آنها می توانند بر اساس محل کلی شان تقسیم بندی شوند:

• عضلات Buccolabial  داخل و اطراف دهان
• عضلات Nasal  اطراف بینی
• عضلات Epicranial  پیشانی، جمجمه، و گردن
• عضلات Auricular  اطراف گوش ها
• عضلات Orbital  اطراف چشم ها

آیا عضلات صورت می توانند روی دندان ها تأثیر بگذارند؟

مال اکلوژن ها به طور کلی عبارتند از تغییر در شکل طبیعی رشد جمجمه. از آنجا که عوامل متعددی در این رابطه نقش دارند، مشخص نمودن اینکه کدامیک باعث بروز مال اکلوژن شده اند دشوار است.

چهار ساختار اصلی وجود دارند که می توانند باعث بروز مال اکلوژن شوند: اسکلت جمجمه ای، دندان ها، سیستم عصبی عضلانی دهان و صورت، و سایر بافت های نرم. نمونه ای از بروز مال اکلوژن در نتیجه عضلات، باز بودن دائمی فک پایین در تنفس دهانی است که منجر به قرار گیری دائمی زبان رو به جلو می شود، که ممکن است به دندان های قدامی فشار وارد کند یا از رویش کامل دندان های قدامی فک پایین جلوگیری کند. نمونه دیگر این است که اگر زبان بیمار در حالت استراحت رو به جلو متمایل باشد، طول مدت این وضعیت، حتی اگر بسیار اندک باشد، ممکن است در روند رویش یا حرکت دندان های قدامی اختلال ایجاد کند، که منجر به بروز اپن بایت می شود. علاوه بر این، تأثیرات محیطی نیز هستند مانند عادات دهانی و تعادل بین عضلات فک و صورت و دندان ها، هم در حالت استراحت و هم حین عمل کردن. تنفس دهانی یکی از این شرایط است. این شرایط باعث تغییر وضعیت عضلانی می شود که تعادل در حفره دهان را تغییر می دهد و نیروهای وارد شده بر دندان ها و استخوان ها را تغییر می دهد و بر رشد صورت و موقعیت دندان ها تأثیر می گذارد.

عضلات دیگر که می توانند روی ساختار دندان ها تأثیر بگذارند masseter  و temporalis هستند، که عضلات بالا برنده فک هستند. وقتی آنها در طول استراحت یا خواب فعال هستند، به عنوان براکسیسم تلقی می شود، که می تواند باعث ساییدگی دندان ها شود.

تأثیر عضلات صورت روی رشد دندان

تأثیرات فک و صورت روی دندان ها

دندان ها ساختارهایی از سیستم روزنه ای هستند که به عنوان استاتیک طبقه بندی می شوند. این ساختارها در معرض نیروهای بی شماری هستند که متعادل می شوند.

چهار عامل اصلی برای تعادل دندان ها وجود دارند: نیروهای داخلی زبان، لب ها، و گونه ها؛ نیروهای خارجی مانند عادات دهانی یا ابزارهای ارتودنسی؛ نیروهای اکلوژن دندانی؛ و نیروهای غشاء پریودنتال، به عنوان مثال رویش دندان ها. در بین اینها، مهم ترین عوامل عبارتند از وضعیت قرار گیری زبان و لب ها در حالت استراحت، بعلاوه نیروهای پریودنتال، زیرا آنها مدت زیادی دارند. وقتی یکی از این نیروها قوی می شود، حرکت دندان ها رخ می دهد، و دندان ها وقتی تحت فشار یا نیرویی قرار می گیرند مستعد تطبیق پذیری هستند.

تعادل بین فشار زبان، لب ها، و گونه ها، با حفظ دندان ها در جای خود ارتباط دارد. نیروهایی که با این ساختارها وارد می شوند سبک تر از عملکرد جویدن هستند، اما مدت زمان آنها طولانی تر است. گرچه مقدار این نیروها اندک است، اما وقتی برای مدت زمان کافی اعمال شود می تواند باعث جابجایی دندان ها شود.

موقعیت نهایی دندان ها، که شکل نهایی قوس های دندانی را مشخص می کند، ناشی از تعادل بین نیروی عضلات اطراف دهان است که توسط مکانیزم buccinators و فشار داخل دهانی نشان داده می شود که توسط عضله زبان اعمال می شود.

مطالعه ای که روی 3041 کودک انجام شد نشان می دهد که افرادی که اختلالات مایوفانکشنال ندارند به میزان قابل توجهی مال اکلوژن های کمتری دارند. علاوه بر این، تعداد قابل توجهی از کودکان که اپن بایت قدامی داشتند از دسته افرادی بودند که دچار تغییرات فانکشنال شده بودند، و بعلاوه برعکس، کودکانی که اپن بایت داشتند، اختلالات فانکشنال بیشتری داشتند. مطالعه دیگر نشان می دهد کودکانی که دچار تغییرات اکلوزال می شوند، در مقایسه با کودکانی که اکلوژن عادی دارند، بیشتر اختلالات مایوفانکشنال مانند عدم بسته شدن لب ها و تغییر موقعیت عادتی زبان را از خود نشان می دهند.

زبان

زبان یک عضو عضلانی متحرک است که سیستم روزنه ای را تشکیل می دهد و در کف دهان قرار دارد. این ساختار به عملکردهای جویدن، بلع، مکیدن، و حرف زدن کمک می کند.

هشت جفت عضله ای که زبان را تشکیل می دهند را می توان به دو گروه درونی و بیرونی تقسیم کرد. عضلاتی که داخلی نامیده می شوند مسئول تغییر شکل آنها هستند: طولی فوقانی، طولی تحتانی، عرضی و عمودی. عضلات خارجی از ساختارهای استخوانی نزدیک منشاء می گیرند و مسئول حرکات زبان هستند: genioglossus، styloglossus، palatoglossus، و hyoglossus .

گونه ها، لب ها، و زبان تأثیر زیادی روی بروز و وجود مال اکلوژن ها دارند. در مشاهده این عوامل، انتظار می رود، ساختارهای زبانی در طول استراحت خود نیروی خاصی وارد کنند. وقتی این ساختار به صورت نادرست قرار گرفته باشد، فشار آن می تواند به دندان ها برسد و باعث بروز اکلوژن ناکافی شود.

تلاش برای پاسخ به این پرسش که “چه عواملی، یا ترکیب چه عواملی حرکات فیزیولوژیک دندان ها را کنترل می کند” منجر به این شد که محققان مقدار بزرگی نیروهایی که با زبان در حالت استراحت در ناحیه دندان های نیش فک پایین وارد می شود را اندازه گیری کنند. نتیجه این بود که زبان در حالت معمولی استراحت نیروی بسیار اندکی روی سطح لینگوال (زبانی) دندان های فک پایین وارد می کند.

مطالعه ای دیگر با هدف تأیید آستانه نیرویی انجام شد که باعث جابجایی دندان های پیشین مرکزی فک بالا می شود. یافته های این مطالعه نشان می دهند که نیروهای ناشی از اندام های فک و صورت می توانند باعث جابجایی دندان های پیشین شوند.

بنابراین فشار ملایم، اما مداوم، که از سوی زبان به دندان ها وارد می شود قادر است آنها را حرکت دهد، و تأثیر منفی روی اکلوژن داشته باشد. حالت استراحت زبان مدت زمانی طولانی دارد، چندین ساعت در طول یک روز، که به لحاظ بالینی اهمیت آن را افزایش می دهد، و می تواند مانع رویش دندان های پیشین شود، و باعث بروز و حفظ اپن بایت قدامی شود.

افرادی که زبان خود را در موقعیت قدامی قرار می دهند ممکم است وضعیت دندان ها را تحت تأثیر قرار دهند. از سوی دیگر، جابجایی زبان در هنگام بلع، مدت زمان بسیار کوتاهی دارد تا بر وضعیت دندانی تأثیر بگذارد. در یک بلع معمولی، فشار ایجاد شده توسط زبان حدود 1 ثانیه طول می کشد. افراد عادی حدود 800 بار در روز هنگام بیدار عمل بلع را انجام می دهند، که در مجموع فقط چند دقیقه است که برای تأثیر روی تعادل داخل دهانی کافی نیست.

علاوه بر این، پایین قرار گرفتن زبان می تواند رویش دندان های عقب دهان را تحریک کند و باعث انقباض قوس دندانی بالا در عدم حضور زبان روی پلیت شود. برخی محققان تأکید کرده اند که موقعیت نامناسب زبان یکی از دلایل اصلی بروز مشکلات دندانی با توجه به حفظ ثبات اکلوزال است.

بسیاری دندانپزشکان بر این باورند که در بیمارانی که مال اکلوژن اپن بایت دارند، فشاری که با زبان وارد می شود از رویش دندان ها جلوگیری می کند. فشار استراحت لب بالا بیشتر بر موقعیت دندان های پیشین فک بالا تأثیر می گذارد تا لب بالا. در برخی مطالعات، بالا بودن خط لب به عنوان دلیل عقب قرار گرفتن دندان های پیشین فک بالا نشان داده شده است، در حالی که در برخی دیگر، بیش فعالی لب یا عضلاتmentalis  به عنوان دلیل نشان داده شده اند.

نقش عضلات صورت روی اسکلت آن

با بررسی تحقیقات انجام شده می توان به این نتیجه رسید که انقباض عضلات درگیر در جویدن باعث تحریک رشد استخوان می شود. تأثیر میزان سفتی غذا روی رشد فک و صورت حاکی از این است که رژیم غذایی با بافت هاس سخت تر تا حدی مسئول افزایش رشد عضلات و استخوان است. این می تواند در سوژه هایی مشاهده شود که عضلات ماستر نازکتری دارند که عموماً به دلیل عدم وجود حجم کافی استخوان و عضلات، صورت های درازتری دارند، در حالی که سوژه هایی عضلات ماستر ضخیم تری دارند نیمه پایینی جلوی صورت آنها کوتاه تر است. بر اساس مطالعات، رژیم غذایی بر پایه مایعات و و پوره، منجر به کاهش سایز عضلات ماستر و گیجگاهی می شود. این نظریه توسط محققانی پشتیبانی می شود که پیشنهاد می کنند غذاهای مدرن تر و نرم تر مسئول عملکرد ناقص جویدن هستند و استرس روی روند رشد اغلب ناکافی است و باعث آتروفی عملکردی عضلات جودنه و استخوان، و در نتیجه مال اکلوژن می شود.

تنفس دهانی

تنفس دهانی منجر به تغییرات عضلانی می شود از جمله نقص لب ؛ قرار گیری زبان در کف دهان؛ کمبود نیروی لب، زبان، و عضلات بالا برنده فک پایین. فقدان نیروی عضلات فک و صورت و تغییر در شکل صورت کاملاً با یکدیگر مرتبط هستند. فرد زبان را پایین نگه می دارد اجازه دهد جریان هوا عبور کند و این وضعیت از روی عادت باعث می شود از حجم زبان کاسته شود، که حتی بیشتر با موقعیت پایین زبان ارتباط دارد. همین اتفاق برای لب ها نیز می افتد. تغییرات وضعیتی در بافت های نرم، تعادل فشاری را که بر دندان ها و استخوان های صورت وارد می کند، تغییر می دهد و در نتیجه این ساختارها تغییر می کنند.

عضلاتی که فک را فشرده می کنند تا دهان باز شود، فشار رو به عقبی که به آنها وارد می شود، که فک پایین را به سمت دیستال جابجا می کند و رشد آن را به تأخیر می اندازد و باعث ایجاد مال اکلوژن کلاس 2 و نیمرخ اسکلتی کلاس 2 با اورجت افزایش یافته می شود. زبان موقعیتی رو به جلو و پایین دارد تا اجازه دهد جریان هوا از راه دهان عبور کند، در حالی که عضلات buccinators روی سطوح باکال دندان های مولر فشار وارد می کنند، اما هیچ فشاری از سمت زبان به سطوح لینگوال (زبانی) آنها وارد نمی شود، بنابراین قوس دندانی ماگزیلاری و پلیت (کام یا سقف دهان) باریک تر می شوند. علاوه بر این، سوء عملکرد لب نیز وجود دارد، که مشخصه ویژه آن کوتاه بودن لب بالا است، انحراف لب پایین، و کام کاری هر دو، بدون بسته شدن لب ها، که باعث ایجاد عدم تعادل می شود، مخصوصاً زمانی که زبان فشار رو به جلو به دندان های پیشین وارد می کند. گاهی اوقات لب پایین به زیر دندان های پیشین فک بالا فشار وارد می کند و اورجت را افزایش می دهد.

گاهی اوقات تغییر شکل تنفس دهانی به بینی برای پرهیز از پیامدهایی که برای اکلوژن داشته است کافی نیست. به همین دلیل، مداخله زود هنگام در عوامل مقصر تنفس دهانی را برای پیشگیری از گسترش یا بدتر شدن مال اکلوژن توصیه می کنیم.

تأثیر عضلات صورت روی رشد دندان

تأثیر عادات بد دهانی روی دندان ها

عادات بد دهان و دندان نه تنها با موقعیت دندان ها، بلکه با الگوی رشد اسکلتی طبیعی نیز نداخل دارند. مکیدن پستانک، مکیدن سر شیشه شیر، مکیدن انگشت، جویدن ناخن، و فشار دادن زبان نمونه هایی از عادات دهانی مضر هستند که ممکن است منجر به بروز مشکلات طولانی مدت شوند و روی سیستم روزنه ای تأثیر بگذارند و منجر به عدم تعادل بین نیروهای عضلانی داخلی و خارجی شوند. شایع ترین تغییرات در اکلوژن که در نتیجه عادات دهانی بروز پیدا می کنند عبارتند از جلو آمدگی دندان های جلو، اپن بایت قدامی، و کراس بایت خلفی. پیامدها به ماهیت عادت، سن شروع آن، تعداد دفعات و شدت انجام آن، و نیز مشخصه های بیولوژیکی و ژنتیکی فردی بستگی دارد.

مطالعات نشان می دهند کودکانی که فعالیت مکیدن غیر تغذیه ای داشته اند و به استفاده از شیشه شیر عادت داشته اند، بیشتر از دو برابر خطر کراس بایت خلفی درست از رویش دندان های شیری آنها را تهدید می کند. پایین بودن موقعیت زبان در اثر مکیدن، همراه با عدم فشردن زبان به کام و افزایش فعالیت عضلات گونه ها، باعث ایجاد تغییر فشارعضلانی در قوس دندانی بالا و در نتیجه کراس بایت خلفی می شود. به نظر می رسد تغذیه از سینه مادر اثر محافظتی در برابر ایجاد کراس بایت خلفی داشته باشد. یک مطالعه در این زمینه نشان دهنده شیوع اندک کراس بایت خلفی در کودکان شیرخوار است، حتی زمانی که آنها فعالیت مکیدن غیر تغذیه ای دارند. این اتفاق به این علت رخ می دهد که مکانیزم مکیدن در این دو روش تغذیه نوزادان متفاوت است. هنگام شیر خوردن از سینه مادر، لب ها و نوک زبان هاله ای که سینوس های شیری در آن قرار دارند را فشار می دهند، زبان نوک سینه نرم را روی کام فشار می دهد. در تغذیه با بطری، زبان پستانک مصنوعی را روی کام فشار می دهد و بیشتری از گونه ها اعمال می شود. بعلاوه، تغذیه از سینه مادر تأثیر محافظت کننده ای روی پیشرفت عادت مکیدن مصنوعی دارد.

چه شرایط و اختلالاتی می توانند روی عضلات صورت تأثیر بگذارند؟

عضلات صورت، برای عمل کردن، سیگنال هایی از طریق اعصاب صورت از مغز دریافت می کنند. اما گاهی اوقات، آنها نمی توانند این سیگنال ها را به درستی دریافت کنند.

وقتی عضلات صورت نتوانند سیگنال های مغز را به درستی دریافت کنند، می تواند باعث بروز مشکلات زیر شود:

• افتادگی صورت در ظاهر
• فلج (ضعف) صورت
• بی حسی صورت (ناتوانی در حرکت دادن اجزاء صورت)
• مشکل در جویدن، صحبت کردن، و یا ایجاد حالات چهره.
• ریختن آب دهان

این علائم ممکن است در نواحی زیر اتفاق بیفتند:

• در سراسر صورت
• در یک ناحیه خاص
• در سمت چپ یا راست صورت
• در نیمه بالایی یا پایینی صورت

آسیب به اعصاب صورت و مشکلات عضلات صورت می تواند در نتیجه موارد زیر بروز پیدا کند:

• بیماری های خود ایمنی: بیماری هایی مانند سندروم گلین باره Guillain Barré syndrome یا مالتیپل اسکروزیس multiple sclerosis می توانند به مرور زمان باعث فلج صورت شوند.
• فلج بل: هنگامی که تورم به عصب صورت فشار می آورد، فلج بل باعث ضعف یا فلج در یک یا هر طرف صورت می شود. تقریباً همیشه منجر به ناتوانی کامل در چروک انداختن به پیشانی می شود. فلج بل به طور ناگهامی اتفاق می افتد اما معمولاً موقتی است.
• سرطان سر و صورت: در سرطان های سر و صورت، یک تومور در حال رشد می تواند به مرور زمان در عملکرد عضلات صورت اختلال ایجاد کند.
• عفونت: یک عفونت باکتریایی یا ویروسی می تواند باعث التهاب اعصاب صورتو بروز مشکلاتی برای عضلات صورت شود. برخی از نمونه ها عبارتند از عفونت های گوش، بیماری لایم Lyme disease، یا سندروم رمزی هانت Ramsay-Hunt syndrome.
• آسیب به سر یا صورت: ترومای صورت، مانند یک مشت به سر یا تصادف اتومبیل، می توانند به اعصاب صورت و عضلات صورت شما آسیب وارد کنند.

سکته: سکته زمانی اتفاق می افتد که عروق خونی در مغز مسدود می شوند یا می ترکند. این می تواند باعث بروز ضعف یا فلج ناگهانی صورت شود. علائم دیگر ممکن است شامل فلج یک سمت بدن، گیجی، از دست دادن حافظه، و مشکل در برقرار کردن ارتباط باشد. فردی که سکته کرده است، برخلاف فلج بل، معمولاً ممکن است هنوز بتواند به پیشانی خود چین بیندازد.