بندهای ارتودنسی: چه هستند و چگونه عمل می کنند؟

هنگامی که برای صاف و همراستا کردن دندان های خود به بریس های ارتودنسی نیاز دارید، محبوب ترین راه برای چسباندن بریس ها به دندان ها استفاده از روش چسباندن با چسب مخصوص ارتودنتیستی است. با این حال، برخی موارد وجود دارند که قرار دادن بندهای ارتودنسی به استفاده از چسب ترجیح داده می شود. ارتودنتیست شما ممکن است احساس کند که پیچاندن بند ارتودنسی به دور دندان گزینه درمان با دوام و بی خطر تری از براکت هایی است که تنها به دندان های جلوی دهان متصل می شوند.

بند ارتودنسی چیست؟

بندهای ارتودنسی ابزاری شبیه به حلقه های ازدواج هستند که از فولاد ضد زنگ ساخته شده اند و به طور ایمن در اطراف دندان قرار می گیرند. بندهای ارتودنسی از فولاد ضد زنگ ساخته شده اند و به طور کامل به دور دندان پیچانده می شوند. آنها ابزارهایی هستند که برای هر بیمار به صورت سفارشی آماده می شوند و نمونه های جدید آنها فلزی نیستند و از پلاستیک های شفاف یا سرامیک ساخته می شوند تا از نظر زیبایی خوشایندتر باشند.

طرح دقیق آنها متفاوت است. برخی از آنها اتصالات و قلاب هایی به آنها جوش داده شده است که بتوان فنرها یا الاستیک ها را به آنها متصل کرد. برخی دیگر دارای لوله هایی هستند که بتوان سیم کمانی ارتودنسی را از آن عبور داد.

بندها ممکن است فقط روی دندان های عقب دهان استفاده شوند یا می توانند بخشی از یک مجموعه کامل از بریس های فلزی باشند. آنها یک نقطه اتصال بسیار با دوام و منسجم برای اصلاحات عمده و هدگیر فراهم می آورند.

آنها بویژه هنگامی مفید هستند که بیمار دندان هایی دارد که به طور کامل داخل دهان رشد نکرده اند، که ممکن است جدا کردن آنها دشوار باشد؛ هنگامی که ابزارهای دیگر، مانند هدگیر نیاز هستند؛ یا هنگام برخورد با دندان هایی که دارای پر شدگی آمالگام بزرگ هستند.

بندها اغلب به عنوان بخشی از خدمات ارتودنسی برای افرادی استفاده می شوند که به بستن شکاف های قابل توجه یا صاف و همراستا کردن دندان ها نیاز دارند. افراد دیگری که گزینه های مناسبی برای استفاده از بند های ارتودنسی هستند عبارتند از:

• افراد بزرگسالی که دندان های آنها به راحتی حرکت نمی کنند.
• شرکت کنندگان در ورزش های تماسی یا تیمی.
• کودکانی که دندان های آنها به طور کامل رشد نکرده است.
• افرادی که پر شدگی های بزرگ دارند.

بندهای ارتودنسی

چرا شما نیاز به یک بند ارتودنسی دارید؟

همه افراد به عنوان بخشی از درمان ارتودنسی خود به بند های ارتودنسی نیاز ندارند. این ابزارها عمدتاً زمانی استفاده می شوند که طرح درمان به آنها نیاز داشته باشد:

• اصلاحات عمده برای تراز کردن دندان ها، شکاف ها، و یا بایت.
• مواردی که در آنها ساختار استخوان به علت سن بالا یا بیماری کمتر قابل انعطاف است.
• برای جدا کردن بهتر دندان ها در دهان کودک (دندان ها هنوز بالغ نشده اند).
• بریس ها به یک پایه پایدار تر نیاز دارند، مانند زمان هایی که شکاف های زیادی بین ابزارهای ارتودنسی وجود دارند.
• برای ارائه یک نقطه اتصال پایدارتر برای هدگیر که برای اصلاح اوربایت استفاده می شود.
• داشتن سابقه شل شدن یا کنده شدن براکت های سنتی.

مراحل دریافت بندهای ارتودنسی

اینکه فرایند دریافت بریس های ارتودنسی در یک جلسه انجام شود یا دو جلسه، به فاصله موجود بین دندان ها بستگی دارد. اگر دندان ها آنقدر به یکدیگر فشرده و چسبیده باشند که نتوان بند ارتودنسی را به راحتی دور دندان ها قرار داد، لازم است ابتدا در یک جلسه ابزاری به نام سپراتور جایگذاری شود تا فضای لازم برای بندها ایجاد شود. اما اگر فاصله بین دندان ها برای جایگذاری بندها کافی بود، نیازی به چند مرتبه مراجعه نیست. بریس های ارتودنسی به طور کامل در یک جلسه روی دندان ها قرار داده می شوند.

اولین قرار ملاقات: قرار دادن سپراتور یا جدا کننده

هدف اولین قرار ملاقات، این است که در اطراف دندانی که قرار است بند به دور آن قرار گیرد به سادگی فضا ایجاد کنیم، به گونه ای که در جلسه دوم بتوان بند را به درستی دور دندان قرار داد. برای ایجاد این فضا، ارتودنتیست یک سپراتور (جدا کننده) الاستیک کوچک را بین دندانی که قرار است بند دور آن قرار گیرد و دندان مجاور آن قرار می دهد.

برای انجام این کار، ارتودنتیست از شما می خواهد راحت روی صندلی ارتودنتیستی نشسته و صندلی را عقب می برد، به گونه ای که به دهان شما دید بدون مانع داشته باشد. سپس ارتودنتیست از پلایرهای جدا کننده برای قرار دادن آرام سپراتورهای الاستیک بین دندان ها استفاده می کند. شما لغزیدن الاستیک بین دندان های خود را احساس خواهید کرد. این فرایند اصلاً دردناک نیست، اما ممکن است کمی ناراحت کننده باشد، مانند زمانی که پاپ کورن بین دندان های شما گیر می کند. بسته به تعداد دندان هایی که نیاز به بند ارتودنسی دارند، و اینکه آیا در هر دو طرف دندانی که نیاز به بند دارد دندان وجود دارد، ممکن است نیاز باشد ارتودنتیست چندین سپراتور الاستیک بین دندان های شما قرار دهد.

هنگامی که همه سپراتورها در جای خود قرار می گیرند، ارتودنتیست به شما نشان می دهد که سپراتورها کجا قرار دارند. هنگامی که داخل دهان خود در آینه نگاه می کنید، باید قادر به دیدن بالای سپراتور باشید که در بین دندان های شما گیر کرده است. ارتودنتیست به شما دستور خواهد داد که در صورت لزوم، درد را می توان با داروهای ضد درد بدون نسخه درمان کرد. با وجود سپراتورها در جای خود می توانید به مسواک زدن به طور معمول ادامه دهید، اما شما باید از نخ دندان کشیدن آن منطقه اجتناب کنید، تا باعث شل شدن آنها نشوید. همچنین، باید از خوردن غذاهای چسبناک مانند آدامس نیز اجتناب کنید. در صورتی که متوجه گم شدن هر یک از سپراتورهای خود شدید، یا در صورت تجربه درد یا تورم بیش از حد، لطفاً بلافاصله با ارتودنتیست خود تماس بگیرید. ارتودنتیست شما، یک هفته بعد، برای قرار دادن بندهای بریس ها، برای یک قرار ملاقات دیگر برنامه ریزی خواهد کرد.

قرار ملاقات دوم: قرار دادن بند

پس از سپری شدن یک هفته با وجود سپراتورها در محل، فضای کافی برای قرار گیری بندها ایجاد شده است، و شما برای جلسه دوم باز خواهید گشت. در این جلسه، بند روی دندان ها چسبانده می شود و بقیه کار ارتودنسی می تواند انجام شود.

بندهای ارتودنسی در اندازه های مختلفی وجود دارند، بنابراین باید یک بند با اندازه مناسب انتخاب شود. ارتودنتیست از قالب گچی دندان های شما برای تخمین مناسب ترین اندازه برای بندها استفاده خواهد کرد. هنگامی که یک بند انتخاب می شود، درمان می تواند آغاز شود.

ارتودنتیست از شما می خواهد که به راحتی روی صندلی ارتودنتیستی نشسته و صندلی را عقب می دهد، به گونه ای که او روی دهان شما دید بدون مانع داشته باشد. سپس ارتودنتیست با استفاده از ابزاری به نام “پروب پریودنتال”، به آرامی همه سپراتورهای الاستیک را از بین دندان های شما خارج می کند.

سپس بندهای انتخاب شده روی دندان های شما قرار می گیرند تا اطمینان حاصل شود که اندازه صحیح انتخاب شده است. برای انجام این کار، ارتودنتیست شما از فشار اندک انگشت برای قرار گیری اولیه بندها استفاده می کند. سپس، یک ابزار به نام “چوب بایت” را در بالای بند قرار می دهد. ارتودنتیست از شما می خواهد که به آرامی بایت خود را ببندید. نیروی بایت بند را روی دندان فشار می دهد. ممکن است لازم باشد این مرحله تکرار شود، تا زمانی که بند به درستی روی دندان ها قرار بگیرد. هنگامی که بند در جای خود قرار گرفت، ارتودنتیست شما تأیید خواهد کرد که به درستی قرار گرفته است. اگر بند به درستی قرار نگرفته باشد، از دندان خارج می شود و یک بند دیگر انتخاب خواهد شد و روی دندان قرار خواهد گرفت. این تکرار می شود تا زمانی که اندازه صحیح بند پیدا شود. ارتودنتیست پس از خارج کردن آرام بند از دندان، اندازه بند نهایی را در اسناد بیمار یادداشت خواهد کرد تا از آن برای آماده سازی برای چسباندن بند به دندان استفاده کند.

ارتودنتیست شما قبل از چسباندن بند در جای خود، سطح دندانی که قرار است بند دریافت کند را با یک ماده دانه درشت که تحت عنوان سمباده شناخته می شود پولیش می کند. این کار به منظور تمیز کردن کامل دندان، قبل از چسباندن بند انجام می شود. پس از این، ارتودنتیست شما چسب را مخلوط می کند، که یک چسب به نام “سمان گلاس آینومر” است. یک اسپاتول مخلوط کننده برای پوشش کامل سطح داخلی بند با سمان (چسب) استفاده می شود. سپس ارتودنتیست به درستی بند را روی دندان قرار می دهد، یک بار دیگر ابتدا با استفاده از “فشار اندک انگشت”، و سپس با استفاده از “چوب بایت”. چسب اضافی با استفاده از یک قطعه گاز استریل یا رول پنبه پاک می شود، قبل از اینکه چسب خشک شود. پس از 5 تا 10 دقیقه چسب خشک خواهد شد، و ارتودنتیست شما می تواند هر گونه چسب اضافی که ممکن است باقی مانده باشد را حذف کند. از نخ دندان برای حذف هر گونه چسب بین دندان ها استفاده می شود و از یک ابزار به نام “Mitchell Trimmer” برای حذف چسب از روی دندان و اطراف بند استفاده می شود.

بندهای ارتودنسی

بندهای ارتودنسی چه مزایایی برای بریس ها دارند؟

بندهای ارتودنسی قوی تر از براکت های چسبانده شده روی دندان ها هستند و احتمال شل شدن کمتر است. آنها اجازه می دهند درمان ارتودنسی سریع تر پیشرفت کند و صاف کردن دندان ها را برای برخی افراد به طور مؤثرتری انجام دهد. در حالی که براکت های سرامیکی شفاف کمتر قابل مشاهده هستند، اما آنها می توانند در کنار یکدیگر استفاده شوند تا ظاهر تقریباً نامرئی روی دندان های جلو را حفظ کنند در حالی که حمایت قوی را در عقب دهان فراهم آورند.

معایب استفاده از بندهای ارتودنسی

به یاد داشته باشید که ممکن است شما یک گزینه مناسب برای بندهای پلاستیکی و سرامیکی، که کمتر آشکار هستند، نباشید. آنها ضخیم تر از بندهای فولادی ضد زنگ هستند. بعلاوه، آنها به اندازه آنها با دوام نیستند، که ممکن است باعث شود آنها برای اصلاحات عمده مناسب نباشند. آنها همچنین قابلیت لک شدن و تحریک دهان را نیز دارند.

نقطه ضعف اصلی هر بند ارتودنسی خطر پوسیدگی دندان است. از آنجا که ابزار دندان را در بر می گیرد، ارتودنتیست قادر به نظارت خوب روی دندان نیست و ذرات غذا به راحتی می توانند بین بند و دندان گیر کنند. بهداشت دقیق دهان و دندان و مراقبت می تواند به کاهش خطر کمک کند.

چگونگی مراقبت از بندهای ارتودنسی

هنگامی که همه بندها در جای خود چسبانده می شوند، ارتودنتیست شما مرحله بعدی درمان ارتودنسی شما را ادامه خواهد داد. بندها تا زمانی که درمان در حدود 12 تا 18 ماه تکمیل شود، در جای خود باقی خواهند ماند. گرچه بندهای ارتودنسی روی دندان ها بسیار امن هستند، اما آنها دائمی نیستند. اما اگر فشار بیش از حد به دندان ها وارد شود، بندها می توانند شل شوند. از آنجا که بندها به طور کامل به دور دندان قرار می گیرند، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن برای جلوگیری از پوسیدگی فوق العاده مهم است.

در طول این مدت، این نکات به شما کمک خواهند کرد تا بند های خود را امن نگهدارید:

• اجتناب از هر گونه مواد غذایی چسبناک یا سفت
• اجتناب از گاز زدن یخ، هسته پاپ کورن یا آب نبات های سفت
• مطمئن شوید که با احتیاط مسواک می زنید و نخ دندان می کشید
• اجتناب از جویدن خودکار و مداد
• دور ماندن از کارامل های چسبناک، آدامس، و تافی.
• استفاده از محافظ دندان، در صورتی که شب ها دندان قروچه می کنید.
• اجتناب از مصرف خمیر دندان های سفید کردن، که ممکن است لکه های تیره روی بندها و براکت ها به جا بگذارند.
• اگر یک بند از دور دندان خارج شد، بلافاصله با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

ارتودنتیست شما همچنین توضیح خواهد داد که به دلیل برخورد بندها به بافت داخل گونه خود، ممکن است مقداری سوزش احساس کنید. در برخی موارد، ممکن است به شما موم ارتودنسی بدهد، که می تواند روی قلاب بند قرار بگیرد تا بتواند به کاهش این تحریک کمک کند. در صورت لزوم، هر گونه سوزش می تواند با داروهای ضد درد بدون نسخه درمان شود. با این حال، اگر سوزش همچنان ادامه یابد، یا اگر بند لق یا جابجا شود، باید بلافاصله برای مشاوره با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.