ارتودنسی و سلامت لثه – بخش دوم

در مقاله قبل برای شما از ارتباط بین بیماری لثه و بروز مال اکلوژن ها گفتیم. در این مقاله قصد داریم ابتدا به بیان درمان لازم برای تحلیل لثه و سپس بروز بیماری لثه در نتیجه مال اکلوژن بپردازیم

پیوند لثه

وقتی تحلیل و از بین رفتن بافت قابل توجه باشد و این مشکل بتواند دوام یک یا چند دندان در دراز مدت را تحت تأثیر قرار دهد، ممکن است اصلاح و ترمیم بافت از بین رفته لثه با استفاده از جراحی “پیوند لثه” ضروری تشخیص داده شود. این اصطلاح به فرایندهای مختلف جراحی لثه اطلاق می گردد که هدف آنها پوشش دادن ریشه های دندان با کمک بافت های دهانی است که بافت پوشش دهنده روی آنها از بین رفته است.

ارتودنسی و پیوند لثه

پیوند آزاد لثه

در پیوند آزاد لثه از بافتی از لثه استفاده می شود که از یک منطقه (معمولاً کام) گرفته می شود و به منطقه دیگر که بافت آن از بین رفته است منتقل می شود. این تکنیک قدیمی ترین تکنیک است و اساساً هدف عملکردی دارد که عبارت است از افزایش عمق و ارتفاع لثه به منظور محافظت از دندان ها در برابر تحلیل. هدف از انجام این فرایند پوشش دادن ریشه ها نیست و نتایج آن کمتر به زیبایی مربوط می شوند. پیوند آزاد لثه به ندرت نتایجی بدست می دهد که از نظر زیبایی بهتر از پیوند بافت همبند لثه هستند. نیازی نیست اشاره شود پیوند در کجا انجام شده است، زیرا کاملاً قابل مشاهده است.

ارتودنسی و پیوند لثه

1. در این تصویر شاهد تحلیل خفیف لثه هستید که دندان های وسط جلوی فک پایین بیمار را تحت تأثیر قرار داده است.
2. پس از انجام جراحی بافت همبند مقدار و نیز ظاهر لثه به حالت طبیعی بازگشته است و پیوند تقریباً غیر قابل مشاهده است. این نتایج را با نتایج پیوند آزاد لثه سنتی مقایسه کنید که بیشتر قابل مشاهده است.
3. فرد بزرگسالی که برای حذف نقائص لثه تحت چهار پیوند آزاد لثه (که با فلش نشان داده شده اند) قرار گرفته است. نتایج این فرایندها کمتر از نظر زیبایی اهمیت دارند.

ارتودنسی و پیوند لثه

پیوند بافت همبند لثه

پیوند بافت همبند جدیدترین تکنیکی است که می توان از آن در اکثر موقعیت ها (البته نه در همه آنها) استفاده نمود و یکی از مزایای آن امکان پوشش دادن ریشه هایی است که بافت روی خود را از دست داده اند. نتایج این جراحی از نظر زیبایی (مخصوصاً از نظر ظاهری) کاملاً رضایت بخش هستند.

ارتودنسی و پیوند لثه

تحلیل لثه، دندان های نیش را تحت تأثیر قرار داده است.

1. تحلیل شدید لثه که باعث شده است پوشش بخش زیادی از ریشه از بین برود.
2. پس از اصلاح با پیوند لثه، ریشه پوشش داده می شود.
3. تحلیل خفیف لثه ها.
4. سه ماه پس از پیوند، از نظر زیبایی فوق العاده است.

در تکنیک های جدید از غشاءهای خاصی استفاده می شود که جایگزین بافت ها می شوند و بازتولید بافت لثه را تقویت می کنند. نرخ موفقیت جراحی پیوند لثه فوق العاده است و فواید آن معمولاً دائمی هستند. (نرخ موفقیت این درمان در افراد سیگاری چندان خوب نیست.) تنها نکته ای که باید بدانید این است که ارتودنتیست ها این جراحی را انجام نمی دهند، اما اگر به این نتیجه برسند که بیمار آنها نیاز به چنین درمانی دارد، وی را به یک متخصص (پریودنتیست یا متخصص جراحی لثه) ارجاع خواهند داد تا وضعیت وی را مورد بررسی قرار دهد و توصیه های درمانی صحیح را به وی ارائه دهد.

نکات مهم درباره پیوند لثه

مهم ترین اهداف پیوند لثه عبارتند از:

• پیشگیری از تحلیل بیشتر لثه در قسمت های ریشه دندان.
• افزایش مقدار لثه به منظور توقف پیشرفت تحلیل لثه.
• کاهش یا حذف حساسیت ریشه هایی که دچار تحلیل شده اند.
• بهبود زیبایی با پوشش دهی ریشه های قابل مشاهده.
• کاهش قابلیت بروز حفره هایی که می توانند ریشه ها را تحت تأثیر قرار دهند.

تحلیل از قسمت سطوح لینگوال زبان

هر چند این اتفاق چندان شایع نیست، اما مشکلات مشابهی برای لثه ها از قسمت های داخلی (سطح زبانی ) بروز می یابد. هر دندانی می تواند تحت تأثیر قرار بگیرد. اصول اصلاح و ترمیم آنها شبیه اصلاح و ترمیم هایی است که روی سطح خارجی دندان ها صورت می گیرد، اما این کار برای پزشک و بیمار مقداری دشوارتر است، زیرا دسترسی مستقیم به محل جراحی و زبان دشوارتر است و زبان فضای موجود برای قوس دندانی پایین را محدود می کند.

ارتودنسی و پیوند لثه

1. تحلیل لثه ای که سطح داخلی (زبانی) دندان های جلوی فک پایین را تحت تأثیر قرار داده است.
2. در طول جراحی پریودنتال یا لثه
3. پس از جراحی با وجود بخیه روی بافت.
4. بهبود پیوند لثه پس از چهار ماه؛ قسمت تحلیل رفته پوشش داده شده است.

بیماری لثه و مال اکلوژن

• حفظ بافت هایی که از دندان ها محافظت می کنند (پریودنشیوم) برای ثبات و استحکام دندان ها و اکلوژن ضرورت دارد. بیش از همه، این همان چیزی است که اجازه می دهد دندان ها در طول زمان نسبتاً در جای خود ثابت باقی بمانند. بیماری های مزمن لثه منجر به تحلیل بافت می شوند که باعث تضعیف حمایت دندان ها می شود و این می تواند وضعیت دندان ها را مستقیماً تحت تأثیر قرار دهد.
• فشاری که توسط ساختمان عضلانی پریودنتال (زبان، گونه ها، و لب ها) و ماهیچه های مربوط به جویدن روی دندان ها اعمال می شود، توسط یک پریودنشیوم سالم، به خوبی حمایت می شوند.
• با این حال، زمانی که پریودنشیوم تضعیف می شود، فشارهای “طبیعی” مشابه می توانند به تدریج آنقدر زیاد شوند که پریودنشیوم ضعیف قادر به حمایت دندان ها نخواهد بود. در نتیجه جابجایی دندان ها آغاز خواهد شد، زیرا دندان ها نسبت به فشارهای مختلفی که به آنها وارد می شوند واکنش نشان می دهند. بنابراین، طی چند سال، به تدریج می توانیم شاهد حرکت دندان های وسط رو به جلو و دور از یکدیگر باشیم، که فواصل بین دندانی جدیدی بوجود خواهد آمد. پیشرفت چنین شرایطی چند ماه یا حتی چند سال طول می کشد، در نتیجه در نوجوانان و جوانان وجود ندارد، مگر آنکه مشکل خاصی بروز یابد.

ارتودنسی و پیوند لثه

• در دیگر موقعیت ها، مال اکلوژنی که وجود دارد، می تواند به طور غیر مستقیم منجر به بروز مشکلات پریودنتال شود. این مورد در مال اکلوژن کلاس2 با اوربایت شدید وجود دارد، جایی که دندان های جلوی فک پایین به داخل مخاط سقف (کام) دهان فرو می روند. پس از سال ها، این شرایط موجب تحلیل لثه پشت دندان های وسط جلوی فک بالا و تحلیل استخوان خواهد شد که منجر به تضعیف پریودنشیوم خواهد شد. فشارهای اکلوزال و جویدن می توانند باعث جابجایی دندان های جلوی فک بالا رو به جلو شوند و بین آنها فاصله بوجود بیاورند. در نتیجه دندان های جلوی فک پایین بلندتر می شوند و حتی بیشتر به داخل کام فرو می روند، در نتیجه منجر به بروز “دور باطلی” می شود که می تواند منجر به تخریب شدید پریودنشیوم و حتی از دست رفتن دندان پس از چند سال شود.
• مال اکلوژنی که می تواند منجر به بروز چنین آسیب هایی شود، می تواند خیلی زود (حتی در دوران نوزادی) شناسایی شود با درمان ارتودنسی مداخله گر می توان برای درمان آن اقدام نمود.