در این نوشته می خوانید:
برای استفاده از براکت های ارتودنسی، ارتودنتیست باید شرایط را مورد بررسی قرار دهد تا اطمینان حاصل نماید که این ابزارها برای بیمار مفید هستند و به بهبود وضعیت دندان ها و فک او کمک می کنند. اینجاست که گرفتن تصویر رادیو گرافی با اشعه ایکس کمک کننده خواهد بود.
تصویر رادیوگرافی ارتودنتیک چیست؟
تصاویر رادیوگرافی ارتودنتیک با هدفی متفاوت از تصاویر ساده دندانپزشکی گرفته می شوند. مهم ترین نوع تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس، بایت وینگ است. این نوع رادیوگرافی اجازه می دهد ارتودنتیست از بخش کوچکی از دندان ها، تصویری با جزئیات داشته باشد.
ارتودنسی و تصاویر رادیوگرافی
بخش های روشن تر در تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس نشان دهنده مینای دندان و قسمت های پر شده دندان هستند و بخش های تیره تر نشان دهنده کانال های ریشه، پوسیدگی و استخوان ها هستند. ارتودنتیست ها برای خواندن مناطق تیره و روشن تصاویر رادیوگرافی و تعیین مشکلات در مناطق خاص دهان آموزش دیده اند. در تصاویر رادیوگرافی، بافت های طبیعی نسبت به بافت های غیر طبیعی نمای متفاوتی دارند و تشخیص تفاوت آنها می تواند به تعیین گام بعد درمان کمک کند.
دلایل گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس
- نخستین مراجعه به مطب ارتودنتیست یا دندانپزشک
- به منظور مشاهده استخوان ها، در صورت گزارش بروز درد
- به منظور مشاهده روند بهبود پس از جراحی
چرا باید تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفت؟
یکی از دلایل گرفتن تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس شناسایی ناهنجاری ها است. خواه یک تومور باشد یا پاتوژنی که ممکن است منجر به آسیب های شدید و جدی شود، همگی در تصویر رادیوگرافی قابل مشاهده خواهند بود. در اکثر موارد، در تصویر رادیو گرافی ابتدا این مشکلات قابل تشخیص خواهند بود. پس از شناسایی مشکل، بر اساس نوع آن، بیمار برای درمان ارجاع داده خواهد شد.
دلیل دیگر برای تهیه این تصاویر، پیگیری روند پیشرفت درمان ارتودنسی است. براکت های ارتودنسی دندان ها را جابجا و آنها را صاف می کنند و در برخی افراد، این مسئله موجب تحلیل رفتن و کوتاه شدن ریشه های دندان های آنها می شود. این اتفاق بسیار نادر است و تنها ممکن است 2% از بیماران آن را تجربه کنند. با این حال، تصاویر اشعه ایکس در تصمیم گیری در خصوص این که آیا وجود تعداد زیاد دندان ها موجب بروز مشکل شده یا خیر، کمک می کنند. گاهی اوقات با آغاز درمان روند صاف شدن تدریجی دندان ها آغاز خواهد شد و پس از آن ممکن است مشکل نامرتبی و فشردگی آنها بروز یابد. در صورت بروز این مشکل، باید تصمیم جدیدی اتخاذ شود- اینکه نیاز است یک دندان کشیده شود یا باید در مسیر متفاوتی جابجا شوند.
در صورتی که مشکل فشردگی دندان ها باشد، قبل از درمان تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس گرفته می شود تا طرح درمان درست انتخاب شود. در صورتی که درمان انتخابی، استفاده از براکت های ارتودنسی باشد، ممکن است نیاز باشد یک یا دو دندان کشیده شوند- اما اکثر بیماران تنها قبل و بعد از درمان باید از دندان های خود عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس تهیه کنند.
چهارمین دلیل برای گرفتن تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس تشخیص این مسئله است که آیا استخوان فک مشکلی دارد که نیاز به حل شدن داشته باشد. خواه فک بزرگ یا کوچک باشد، یا از مرکز صورت انحراف داشته باشد، همه اینها می توانند مشکل محسوب شوند. پس از تشخیص مشکل، وضعیت دندان ها مورد بررسی قرار می گیرد. اگر هیچ مشکلی مربوط به فک وجود نداشته باشد، دندان ها باز هم بررسی می شوند. دندان از دست رفته، وجود دندان اضافه، یا حتی جابجایی دندان ها مشکلاتی هستند که در حیطه تخصص ارتودنتیست ها قرار می گیرند. همه اطلاعات موجود در تصاویر رادیوگرافی به کار بسته می شوند تا مشخص شود برطرف نمودن مشکل دندان ها نیاز به جراحی یا کشیدن دندان دارد یا خیر.
ارتودنسی و تصاویر رادیوگرافی
نیاز به تصاویر رادیوگرافی در کودکان
هرچند آرام نشاندن کودکان کار دشواری است اما این کار برای گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس بسیار کمک کننده خواهد بود. این تصاویر به تشخیص الگوی رشد کودکان کمک می کنند. بعلاوه، از آنها می توان برای بررسی دندان های دائمی استفاده کرد که هنوز نتوانسته اند از لثه خارج شوند. با کمک این تصاویر می توان پیش بینی کرد دندان ها به شکل رشد خواهند کرد.
ارتودنسی و تصاویر رادیوگرافی
نیاز به تصاویر رادیوگرافی در افراد بزرگسال
در افراد بزرگسال، تصاویر پانورامیک (یا تصاویری که با اشعه ایکس گرفته می شوند و همه دندان ها را مانند یک کتاب نشان می دهند) برای شناسایی درمانی استفاده می شوند که مؤثر واقع خواهد شد و تا میزان زیادی می توان نتایج آن را پیش بینی کرد. تغییراتی که در نتیجه درمان بوجود می آیند نیز توسط تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس قابل مشاهده خواهند بود.
ارتودنسی و تصاویر رادیوگرافی
لترال سفالوگرام ها (Lateral cephalograms) یا تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس که از نمای جانبی گرفته می شوند، به همین دلایل مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال، مانند بایت وینگ، در این تصاویر نیز می توان بخش کوچکی از دندان ها را مشاهده کرد. اما بر خلاف بایت وینگ، لترال سفالوگرام جزئیات کمتری از هر دندان- و در واقع دو طرف جمجمه و ستون فقرات- را نشان می دهند. با استفاده از تصویرسازی کامپیوتری می توان مشخص نمود دندان ها در کنار لب ها و بینی چگونه به نظر می رسند، و آیا دلیلی برای استفاده از یک درمان خاص وجود دارد یا خیر.
هرچند گرفتن تصویر رادیو گرافی با اشعه ایکس به کاورهای مخصوص و اتاق بزرگ نیاز دارد، اما همین فناوری توسط ارتودنتیست استفاده می شود و مقررات خاص خود را دارد. نیاز نیست نگران بی دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه باشید. همه تجهیزات و نیز اتاقی که تجهیزات در آن قرار می گیرند باید مجوزهای لازم را داشته باشند.
نکته آخر اینکه…
اشعه ای که از دستگاه های تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس ساتع می شود کمتر از پرتوی است که از هواپیما ساتع می شود. قانون “تا حد امکان اندک” به بی خطر ماندن این عمل کمک می کند و ایده اصلی آن این است که بیمار بایستی تا حد امکان در معرض اشعه بسیار اندکی قرار گیرد. اکثر افراد ظرف سه تا چهار سال، سه تا پنج مرتبه تحت اشعه قرار می گیرند، به این معنا که در سال یک مرتبه- و در صورت نیاز دو مرتبه- قرار گرفتن در معرض اشعه بی خطر است.
بعلاوه، از آنجا که تصاویر رادیوگرافی به صورت دیجیتالی ذخیره می شوند، می توان از طریق ایمیل آنها را ارسال کرد. در صورتی که بین آخرین تصویر گرفته شده و تعویض دندانپزشک، زمان زیادی سپری نشده است، نیازی به گرفتن تصویر جدید نیست.
روی هم رفته، تصاویر رادیوگرافی که بدون هیچ خطری توسط ارتودنتیست تهیه می شوند می توانند به تعیین درمان های مورد نیاز کمک کنند. بیمار نمی تواند از گرفتن تصویر رادیوگرافی اجتناب کند زیرا ارتودنتیست تا زمانی که اطلاعات کافی در رابطه با وضعیت دندان ها، لثه ها، فک و استخوان ها نداشته باشد، نمی تواند درمان را آغاز نماید. این کار تنها با استفاده از تصاویر رادیوگرافی امکان پذیر خواهد بود.
ثبت ديدگاه